Балканскиот неуспех на реконструкторите на Кремљ

од desk4

 

Неуспехот на руската политика на Балканот е апсолутно дефиниран. Тие се резултат на обложување  на шиткачи , профитери, придружувани од   неподготвеноста да се признае реалноста. Грците многу се трудеа. Тие направија сè што можеа.

Кога владата на Алексис Ципрас минатата недела одлучи да протера двајца руски дипломати и да забрани влез во земјата на други двајца Руси, официјалното соопштение на грчкото МНР зрачеше миролљубие – Атина гледа  на ова како на изолиран инцидент кој во никој случај не треба да влијае на прекрасните односи со Москва.

 

Како Грците го навредиле Путин

Грчките дипломати тогаш потсетија: Грција е една од ретките земји кои одбија да ги истераат руски дипломати во пролет, како што направија речиси околу 30 држави во знак на солидарност со Велика Британија, по труењето на семејство Скрипал. Во суштина грчката владаи  рече на Москва: “Ние сме незадоволни од вашите обиди да се интервенира во процесот на нормализација на односите со Македонија. Не ни се допаѓа кога вашата агентура се обидува да купи наши чиновници и архиереи, вклучувајќи преку императорски палестинско православно општество. Ние не сакаме да се  влијае  на нашата внатрешна и надворешна политика на овој начин. Но сето тоа сме подготвени да го заборавиме – само повеќе не треба да се присилуваат инстаалциите  во куќата на вашите грчки пријатели кои вообичаено се  со толку   антиамериканизам и “православната солидарност”.

Но, репресивните напади на Москва, ги шокираа дури и традиционалните русокоси Грци. Првично, руската МНР соопшти: Атина, со протерување на руски дипломати, дејствува по наредба на Вашингтон. Потоа портпаролката на Министерството Марија Захарова креативно ја разви оваа линија. Таа им вети на праведните браќа “сериозни последици”.

Од Москва, засега, тие не истераа ниту еден Грк – како што велат во Москва – од многу едноставна причина: во грчката амбасада едноставно нема дипломатско покритие. Грците навистина ги навредија  и излегоа со белешка. Во неа, официјалната Русија беше виртуозно прекорувана поради непочитувањето на грчкиот суверенитет и општоприфатените стандарди за дипломатија. Грчката МНР всушност ја повлече својата претходна мировна изјава. Ние разбираме дека вашата агенција дејствуваше под директна команда на Кремљ, вели вториот текст. Ова е демонстративен напад врз Владимир Путин.

Двоен агент на Меркел и врска  на Ериксон во Вашингтон

Со руско-грчкиот  се совпадна и руско-македонскиот скандал. Рускиот бизнисмен од грчко потекло Иван Савидис беше осомничен од МВР во финансирање на противниците на договорот со Грција за преименувањето на земјата во “Република Северна Македонија”. Савидис, кој живее во Грција, наводно, имал дадено 300.000 евра на македонските националисти и фудбалски навивачи во Вардарскиот клуб во Скопје за организирање на протести и немири. Судејќи според извештаите од грчкиот печат, истата националистичка публика, овој пат од грчката страна, исто така, се обидела да ги поддржи руситеи агенти   протеранод Атина. Сепак сето ова се покажа како бескорисно – Атина и Скопје се согласија за новото име на Македонија.

НАТО и Македонија

Потоа, членката на НАТО Грција се спротивстави на членството во соседната земја на Алијансата. Македонците беа официјално поканети да започнат процес за членство во НАТО на последниот Самит на сојузничките во Брисел во средината на јули. Односно. Македонците го повторија патот на  Црногорците. Во 2016 година, Москва, исто така, се обиде да ги спречи да влезат во алијансата, со  речиси организиран државен удар. Судењето на осомничените во овој случај продолжува и денес. Периодично се тоа си плови  без нови сензационални детали – на пример, за можното учество во неуспешниот државен удар на Рамзан Кадиров. Тој, според тврдењата на сведоците на обвинението, испраќал пари на муфтијата на Црна Гора, за да организира протести на муслиманите против НАТО.

Ако им поверуваме на службените лица во Москва, таму немало никаков преврат, туку само  провокација на Алијансата / читај – Америка, бидејќи НАТО гази по нејзин диктат / со цел да се пикнат несреќните Црногорци во Северноатлантскиот сојуз. Озлогласената “свирче на Вашингтон” некогаш беше еден од симболите на импотенцијата и глупоста на советската пропаганда.

Денес, ако им веруваме на МНР и државната телевизија, тоа е комплетен Јерихонска инсталација која влијаат не само на  балкански народи. Под неа танцува и Германија на чело со канцеларот Ангела Меркел, и воопшто целата Европската унија плус Тереза ​​Меј и нејзиниот кабинет.

Навистина, Меркел имаше несреќа. Доналд Трамп смета дека Меркел танцува под балалајката на Москва, бидејќи се согласува со изградбата на гасоводот “Северен поток-2” и не доплаќа речиси 1% од БДП за одбранбени трошоци. Што да прават Захарова и Соловјов со Кисельов –  се е целосно нејасно. Изгледа ќе треба Меркел да биде признаена за двоен агент на ЦИА и СВР.

Историски “Стрелбите од Кремљ”

Ако ја оставиме иронијата настрана,   политиката на Москва на Балканот е бескраен компромис за суровост, ароганција и историско незнаење. Кремљ и плоштадот Смоленск живеат во измислена серија. Во него Владимир Путин ја игра улогата на руски император / нешто као Александар Трети, но може и на Николај Втори /, Сергеј Лавров – министер за надворешни работи / Гирс, Ламсдорф, Изволски или Сазонов /. Балканот во ова сценарио се територија, населена со обични селани, кои му се молат на рускиот цар, како на бранител и чувар на верата од католичките еретици од Виена и најжестоките “муслимани” од султански Константинопол. И поради таа причина, како што нареди од Санкт Петербург (денес Москва) – тоа и ќе биде.

Оние што ќе си дозволат ќе бидат казнети – како во 1903 година, кога заговорниците што го поддржуваат рускиот народ го убија српскиот крал Александар Обренович, ориентиран кон добри односи со Австро-Унгарија.

Оваа слика на светот, најблаго речено, не беше сосема хармонична и век и половина наназад.

По Втората светска војна таа сосема престана да ја одразува реалноста, доволно е да се потсетиме јазот на Југославија со СССР. По крвавиот распад   Југофедерацијата оди кон  интеграцијата во ЕУ и / за моментов, со исклучок на Србија / во НАТО стана главна цел на националните елити на балканските држави, кои не сакаат повторување војните од 90-тите години на минатиот век со нивните етничко чистење и бегалски струи . Дури и да се подготвени да го продадат својот суверенитет, тогаш ова нема да и биде понудено на Москва. Кон ова треба да се додаде дека во овие земји израсна нова генерација, значителен дел од што активно сака зближување со ЕУ и НАТО.

Европејците и Американците гледаат на позитивната страна / кој сака да ги реши големите како планини  проблеми создадени од безумните балкански националисти / но тие никого не принудуваат. Бидејќи финансиските, економските и социјалните придобивки од интеграцијата на  , дури и ако се, нема да бидат наскоро, а богатите електорати на земјите членки на ЕУ и на НАТО не ги сакаат толку многу нив за соседи .

Москва свесно се  ги расне и одгледува во регионот сите овие години националистите, љубители на заговор и  бандитите. Сето ова беше направено под знамето на Словенското братство, православниот идентитет и борбата против “лажните западни вредности”.

Истото се случи и во традиционално левата и антиамериканската Грција – без панславизам. Судејќи според “брилијантни” резултати, играта на историска реконструкција очигледно ја обзема  и одзема руската политика не токму онаму каде што таа треба да биде. Кога Црна Гора радосно воведува санкции против Кремљ, а грчкото МНР чита предавање по суверенитет на Смоленскаот плошад, треба сериозно да размислиш што тука не е така? Но, не можете да очекувате самокритика од Москва. Многу полесно е работите да бидат објаснети со махинациите на Вашингтон и неговиот агент Меркел, отколку да си ја признаеш – грубоста мешана со бескраен цинизам и предавања за   корумпирани меѓународни односи кои пак ретко водат до долгорочен успех.

————————————————– —

Константин Егер, Дојче веле.

 

Слични содржини