Новиот француски претседател Емануел Макрон доби огромно парламентарно мнозинство и ги зафати другите партии и сега има целосна можност да им помогне на законските реформи .
Во исто време изборите беа нарушени со невиден неизлез на француските гласачи. Францускиот печат ова го толкува како одбивање да му се бидат дадени “одврзани раце”.
Центристичката претседателска партија “Република, напред!” и сојузниците нејзини добиваат, според првичните податоци 341 пратенички места од 577. Тоа е прилично над апсолутното мнозинство од 289. “Пред една година никој не можеше да замисли такво политичко надградба”, рече премиерот Едуар Филип.
Непознат само пред три години и претседател на 39 (најмладиот избран во историјата на Франција)го освои последниот влог: да го контролира Националното собрание, за да започне деликатни реформи во социо-либерален дух и да ја зајакне позицијата на европско ниво.
Ангела Меркел го поздрави веднаш за “јасното парламентарно мнозинство”, според портпаролот на канцеларката. Самата таа се подготвува да влезе во предизборен период.
Министерот за надворешни работи во Берлин Зигмар Габриел изјави дека веќе патот “за реформите е слободен”. Но отсуството на избирачи од секциите фрла сенка врз тоа. Според речиси конечните резултати тоа е 56,83%.
Историскиот рекорд се објаснува со предизвестениот бран во корист на Макрон, а долгиот изборен маратон, почнал минатиот октомври со првичните избори на десницата и зголемената незаинтересираност од политиката.
“Нашиот народ влезе во ситуација на општ граѓанска штрајк”, коментира Трибуналот на радикалната левица Жан-Лук Меланшон. Самиот тој беше избран за пратеник во Марсеј во неделата.
Претседателското движење ги зафати традиционалните партии, десница и левица кои го одредуваа со децении политичкиот живот во Франција. Во исто време не се потврдија очекувањата за бран, ветен од некои студии на социолози. “Ние постигнуваме мнозинство, но во исто време Французите ни побараа да потпишат бланко чек”, коментира портпаролот на Владата Кристоф Каста.
Далеку назад се “Републиканците” (десницата) и нивните сојузници од центарот земат 135 места, малку подобро по неуспехот им на претседателските избори, тргнаа надолу од аферата на кандидатот им Франсоа Фијон.
Лидерот на “Републиканците” Франсоа Баро го поздрави бројот на пратениците како доволно голема за да ги брани вредностите на десницата. Но и во десното, како и во левицата “свртени кон Макрон” може да размени границите.
На левата страна Социјалистичката партија (ВМФ), која контролира половина од Националното собрание досега беше аут. ВМФ, заедно со сојузниците, останува главната сила во левицата со 43 пратеници, пред радикалната левица и комунистите, кои се со 27. Загубата на левицата беше призната за неповратна иводачот на ВМФ Жан-Кристоф Камбаделис кој ја објави својата оставка. “Француската крајна десница ќе добие осум места, против две во 2012 година на лидерката на” Национален фронт “Марин Ле Пен, која е европратеник, и за прв пат влегува и во Националното собрание по неуспешниот обид во 2012 година.
“Соочени со мастодонски систем ние сме единствената сила која се противи на растворањето на Франција”, коментира таа. Но малиот број избрани пратеници го означува крајот на надежите нејзини, кренати од националистичката бран во Европа и историскиот резултат (33,9%, 10,6 милиони гласови) кој доби на вториот круг од претседателските избори.
Се очекува, според традицијата, премиерот Филип да поднесе оставка во понеделник или вторник, но најверојатно ќе има сосема мали измени. Изборите донесоа длабоко надградба на парламентот.
Претседателското движење повика на нови лица, изборите ги загубија познати политички лица. Во Асмблеата влегуваат 223 жени, додека тие беа само 155 во 2012 година Најгласните наслови како “Макрон со својот дом” ( “Либерасион”), “По Елисејската палата – Собранието” ( “Фигаро”), “Победи залог” ( “Лез Еко”): Новиот претседател и неговото апсолутно мнозинство во парламентот е во големите наслови во во Франција. Но, неколку новинари нагласуваат дека воздржувањето од гласање значи дека гласачите не даваат “бланко чек” или “одврзани раце” на претседателот за неговите реформи.
За конституционалистот Дидие Мау “пукаа против сè што претставува досегашниот систем и ќе се обиде нешто друго”. “Тоа мнозинство кое го има сега, е надвор од сите очекувања. Тоа несомнено ќему ја олесни задачата , но и ги зголемува очекувањата”, анализира “Лез Еко”. Во оваа конфигурација државниот глава, кој “оди по водата”, според “Економист” (The Economist), има здравата потпора да ги започне реформите со најавените три приоритети: морал на политиката, реформа на правото на работа и зајакнување на арсеналот за борба против тероризмот.
Овој убеден Европеец кој си посакува “силна Франција во силна Европа” треба да оди во Брисел оваа недела на европски совет, кој започнува преговори за Брекзит. / АФП