Европската унија се соочува со најголемата криза во својата историја. Но и по вонредниот самит Брисел нема одговор на прашањето кој ги  возбудува сите во Европа: Како да се справите со бегалската криза, забележува Роберт Шварц во коментарот за “Дојче Веле”.

“Уште една таква победа и сме изгубени” – ова си го  помислиле сигурно некои европски политичари, откако министрите за внатрешни работи на ЕУ ги одобрија квотите за распределба на бегалците  и не едногласно, туку  со мнозинство.Вечното пазарење околу внесувањето на стотиците илјади очајни луѓе, принудени да бегаат од војната и сиромаштијата во нивните родни земји, е срамно. Уште повеќе дека тргувањето со  квоти се директно ништожни, имајќи предвид дека само во Германија до крајот на годината се очекува да пристигнат стотици илјади бегалци. Тоа  е последователно единогласие во несогласувањето поништи  и дојде до таков  степен возвишената европска идеја дека веќе никој не знае што би можело да се случи оттука натаму. Националните интереси не за прв пат ја активира европската солидарност. Примери за ова  давале и Велика Британија, и Франција, и Германија. Овој пат европскиот план наиде на  отпорот на четири од новите земји членки, а на чело на “лошите” застана унгарскиот премиер Виктор Орбан, кој всушност би требало да ја прегрне идејата за квотите, бидејќи како принципот на распределба на бегалците би било значително олеснувања  неговата земја. Сепак Орбан рече цврсто НЕ.

Полска и балтичките републики исто се противеа долго против идејата, но во последен момент направија кривина и одеднаш се усојузија   со “најдобрите” во Унијата. Во квартетот на “лошите”, кои гласаа против квотите, се уште Романија, Словачка и Чешка. Романскиот претседател Клаус Јоханис пропушти големиот шанса да се покаже како убеден Европеец. За да го зачува кревкиот внатрешен мир во Букурешт, тој одбра да се вклучи во претрупан игра на романските националисти. А словачкиот премиер Роберт Фицо дури и изјави дека ќе поднесе жалба на одлуката за квотите пред Европскиот суд. И неговиот чешки колега се опокаа цврсто против квотите, но даде да се разбере дека нема да поднесе жалба. На крајот сепак Романија и Чешка сигнализираа подготвеност да го прифатат решението за квотите. За разлика од Словачка, која продолжува да се одржува на контра позиција. Еден од аргументите на “лошите” е сепак и правилен и Брисел треба конечно да го осознае: нема како да  ги бараат исти стандарди во однос на бегалците, без пред тоа да си се погрижил за постигнување на подеднакво добар стандард на живеење во одделни европски земји. Разликите меѓу богатите и сиромашните држави во ЕУ се огромни и се гледаат со голо око ,  а тоа е ништо, дека на хартија живееме во заеднички дом.

На кратко: ако старите земји членки на ЕУ сакаат нивната политика да биде поддржана од сите земји во Заедницата, тие треба да имаат  срце не само потребите на сопственото население, но и за проблемите на обичните луѓе во новите земји членки. Уште и грчкиот колапс потресен со  силна европска конструкција, пакетот со  актуелната криза со бегалците  ја турка Европа  се поблиску до бездната. Би било апсолутно неодговорно, ако ЕУ се фокусира само на безбедноста на надворешните граници и потрага по решение за сириската криза, а во исто време  ја занемарува ситуацијата во сопствениот дом.Последиците од ваквата политика веќе се гледаат: повеќе луѓе губат доверба во политичките елити, разочарувањето и лутината опфаќаат сè повеќе широки маси, популизмот и екстремизмот се  среќаваат со се поголемо одобрување.

Последното нешто што ни треба во моментов, е токму криза на демократијата.”Ќе се справиме”, вели канцеларката Меркел во обид да ги мотивира своите партнери. Само дека никој не знае точно како треба  да одат за тоа. Уште помалку пак откако оваа вонредна средба на врвот, која не најде соодветно решение на кризата со бегалците. Европскиот хаос продолжува. И  сигурно е само дека влегуваме  во сосема нова фаза.