“Сега многу работи зависат од обемот и времето во кое ќе се реагира по крвавиот напад во Европа. Животот има начин прилично брзо да се враќа во нормала . Но ако европските тајни служби, кои во минатото доволно добра работеле во заштитата на граѓаните , не успејат да ја пресечат редовната појава на слични напади, едноставно нема опција да ја тераме по принципот “зачувајте смиреност и одете напред”.

zx450y250_2649639

Ова го пишува списанието “Економист” во една од првите реакции на трагедијата во Париз. Неколку други водечки изданија на Запад исто се обидуваат да предвидат какви може да се последиците од нападите во француската престолнина, во кои загинаа речиси 130 луѓе и ранети се уште стотина.

Насекаде се прават паралели со нападите во Мумбаи пред 8 години, кога 166 лица загинаа во серија напади, земени заложници во голем хотел и борби за 4 дена. Понекогаш се соопштуваше за откривање на слични заговори, но, како што велеа на британските служби ирските екстремисти: “Вие треба да имате среќа секој пат, нам ни доаѓа само еднаш”.
Жестока граѓанска војна на прагот на Европа и магнетната сила на “Исламска држава”

Далеку попопуларни од “Ал Каеда”, се двата фактори со кои нагло пораснаа ризиците за континентот. Додека “Ал Каеда” изгледа влечеше во пустините на пакистанско-авганистанската граница, ИД расте територијално и вешто ги користи социјалните мрежи да ги пропагира успесите и бруталноста, како и да врбува илјадници млади Европејци, вклучувајќи и во Франција.

Од боиштата на Сирија и Ирак во џихадистичките мрежи на Европа се претпоставува дека се вратиле 400-500 лица. Тие треба да се додадат на непознат број “борци од внатрешниот фронт” – радикализирани млади луѓе кои никогаш не се напуштат земјата или дури гетоизираните области. “Осамени волци” вршат напади кои е тешко да бидат прогнозирани и спречени, бидејќи едноставно нема како сите сомнителни да бидат следени и контролирани.

Засега се знае малку за идентитетот на напаѓачите од Париз, но нема да биде изненадување ако се покаже дека барем некои од нив поминале низ кампови за обука во Сирија или Јемен, како и дека зад нив стои мрежа од соучесници.

Подготовката на слична координирана акција претпоставува недели работа и зголемена активност во комуникациите, кои, се чини, се потценети од тајните служби. Од друга страна, контраразузнавањето често паѓа на лажни аларми, а и терористите се усовршуваат во употребата на криптирани канали.

По најпознатите смртоносни напади во Европа од нападите во Мадрид од 2004 година се чини логично е да следат критики дека надворешните граници на ЕУ се премногу лесни за премин, да не зборуваме за внатрешни кои практично не постојат.
Ќе има и притисок за прекин на имигрантските поток и разгорување на страсти за “внатрешниот непријател” И спорната ефикасност на националните програми за интегрирање на странците и најмногу на муслиманските заедници. Дури да биде прекината граѓанската војна во Сирија, структурите на “Исламска држава” ќе продолжат или дури и ќе ги зајакнат своите обиди да напаѓаат “далечни цели”.

Се слушаат гласови за воведување на американски режим за поседување и носење на лично оружје, но во Европа тоа за сега изгледа неверојатно да се случи. Наместо може да има обид за зајакнување на контролата над автоматското оружје и уште построги мерки за безбедност – имитација на оние во Израел пример – за следење на потенцијално опасни предмети и проверки на влезовите на јавните згради и собири, коментира “Економист”.

Ник Коен вели за “Гардијан” дека по париските напади против “луѓе кои едноставно сакаа да се дружат со пријатели и блиски, да погледнат натпревар или концерт” Европа никогаш нема да биде иста и промената нема да е за добро. Според него, како зборува за “акт на војна” од страна на ИД, претседателот Франсоа Оланд ненамерно им придава на овие криминалци чест на војници, каква што тие не заслужуваат

Авторот верува дека не е исклучено наскоро европскиот либерализам и толеранцијата да попуштат.

“И покрај мрачните предвидувања европските демократии не одговорија на тероризмот, туку се претворат во полициски држави, нема и погроми против муслиманите. Но за радикалните исламисти ова не е манифестација на сила, туку на слабост. Европа продолжува да се однесува како пред 20 години, иако веќе реалностите во неа се различни- од Нигерија до Авганистан се проповеда една верска фашистичка доктрина,која побарува и оправдува масовни убиства и самоубиства, која донесе цели региони од планетата до граѓанска војна. ”

Работите се менуваат – во Европа се креваат гранични огради таму каде што никој до неодамна не очекувал, а во подем се националистички опсесии кои донесоа толку пропаст во дваесеттиот век, пишува уште авторот. Во исто време реномирани европски партии брзаат да ги наречат неофашисти и расисти оние кои зборуваат за заканите од неконтролираната имиграција и приликата на терористи меѓу барателите на азил. Ова на крајот ги иритира Европејците, бидејќи дел од овие проблеми се сосема оправдани – имиграцијата и радикалниот исламизам ја менуваат Европа сега.

Кој претендира да ја води својата земја, за да ги заштиува човековите права и за да ја спречува појавата на авторитарни режими, треба да е спремен да се соочи директно со овие предизвици и да им даде одговори.

Ако париските напади да се покажат исклучок, да не се промени драстично начинот на живот во Европа, имигрантите че почнат да се интегрираат и популистите ќе ја изгубат популарноста. Но дури и да имаме таква среќа, јасно е дека не чека иднина на повеќе сериозни луѓе, внимателено и трезвено да се следи наивноста од 90-тите години на XX век за некакво пријатно отстапување од логиката на историјата, вели Коен.

Слични содржини