Пред 34 години на 22 јуни 1983 година во Рим, по нејзината редовен час за флејта исчезна, 15-годишната Емануела Орланди, која потоа никогаш не се врати дома.
Нејзината судбина ги возбуди папата Јован Павле Втори, италијанските тајни служби и медиуми низ целиот свет. Постојат тони мастило напишани за случајот, но до ден денес таа останува нерешена.
Хипотезите се многубројни, бидејќи Емануела е ќерка на близок слуга на папата, едната опција вели дека тоа е напад врз Ватикан. Нејзиното исчезнување е поврзано со атентатот на Али Агча, но исто така и на римската мафија и скандалите на Ватиканската банка.
Овие денови мистеријата околу Емануела Орландо повторно е актуелна со појавата на ватикански документ во кој се вели декаа Светиот престол потрошил речиси 500 милиони италијански лири за случајот, вклучувајќи трошоци за долгогодишен престој во Лондон, медицински прегледи, патувања на вработените на Ватикан. Сепак, тие тврдат дека документот е лажен.
Но, ако во оваа информација има вистината, се поставува прашањето: Може ли Емануела да е жива и да живее во Англија, односно сите овие години таа да е таму ?
Одамна се зборува дека во папската држава има досие за случајот со исчезнатата девојка која заедно пред инцидентот живеела со семејството во Ватикан.
Властите негираат каква и да е била поврзаност и велат дека секогаш активно соработувале со италијанската правда која се занимава со случајот. Но, прашањата остануваат, и мистеријата не се открива. 34 години вистината ја бараат блиските на Емануела Орландо. Пво нејзините родители, кои се веќе починати, а сега најчесто нејзиниот брат Пјетро Орландо. Тие исто така се убедени дека Ватикан не ги кажува сите информации што им стојат на располагање.
Приказната
Последниот повик на Емануела кон нејзиното семејство е по часот по флејта на 22 јуни. Таа разговара со својата сестра за понудата за работа што ја добила во позната козметичка компанија. Таа, исто така, разговарала со нејзините пријатели кои последен пат ја виделе. Патем, во тоа време, многу девојки беа погрешно вовлечени во оваа сторија за лажни работни места, кои подоцна се покажаа како организирана проституција.
Тогаш трагите на Емануела се губат.
Чудни повици
Семејството Орланди доби бизарни повици од луѓе кои тврдат дека го виделе девојчето, но никој од нив не се согласува да разговара со своите роднини или полиција. На 3 јули 1983 година, кратко време по нејзиното исчезнување, папата Јован Павле Втори повика на враќање на Емануела. На овој начин, прво ја формализираше верзијата за киднапирање.
Ватикан добива повик од човек кој тврди дека Емануела Орланди е заложник и сака за возврат Али Агча да биде ослободен до 20-ти јули. Неколку дена подоцна, друг човек и се обрача на пријателката на Емануела од музички курс.
Повторно барањето е поврзано со размена со Али Агча. Вкупно овие телефонски повици се 16, но наводните киднапери така и не докажуваат дека Емануела е жива и е во нивни раце, ниту дека тие се дел од Сивите волци, терористичката организација на Агџа.
Меѓу другите можни хипотези, кои се разгледувани во текот на годините, се уцени кон ватиканската банка од страна на Банда од Малијано – мафијашка организација во Рим, или криминален синџир со малолетници и нивното сексуално експлоатирање во кој се вмешани претставници на Ватикан.
Историјата ја поврзува банката и исто така се споменува името на познатиот банкар на Ватикан – американскиот монсињор Пол Марцинкус. Папската држава отсекогаш негираше каква било вмешаност.
Братот Пјетро Орланди, кој не е уморен од потрага по вистината
Долгата повеќе од 30 годишна историја е исполнета со појава на нови информации, пренасочување од главните верзии, интервенција на тајните служби и на римски мафијаши. Една од загатките на случајот Орланди е улогата на шефот на мафијата, Енрико де Пидис. Тој е шеф на бандата од Малајано.
Во некое телевизиско шоу за RAI, во 2005 година се добива повик дека клучот за случајот се крие во гробот на човекот, погребан во познатата римска црква Сант Аполинаре. Излезе дека постои тело на мафијашкиот шеф Енрико де Пидс, кој почина во 1990 година.
Ова се случи со експлицитна согласност на тогашниот кардинал од Рим, Hugo Flights. Црквата е во сопственост на Ватикан и се наоѓа во близина на конзерваториумот каде што студирал Емануела Орланди.
Мафијашкиот шеф Енрико де Пидис
Интересно е сведоштвото за случајот на Сабрина Минарди, поранешна љубовница на мафијашки шеф. Таа тврди дека Енрико де Педис ја киднапирал Орланди и шест-седум месеци подоцна ја убил, а нејзиното тело било ставено во мешалка за бетон во предградието на Рим.
Тоа е обичај направен од одредени кругови на Ватикан. Приказната на жената сепак е збунувачка и е прилично неточен, а редовната нејзинаа употреба на дрога ја прави несоодветен сведок. Друга хипотеза зборува за таква хипотеза – односно уапсена е поврзана со бандата на Малијано.
Меѓутоа, нема докази. Енрико де Педис навистина е погребан во црквата Сант Аполинаре. Во 2012 година неговиот труп беше ексхумиран, но во саркофагот беше само телото на мафијашот. Инаку, тогаш се тврдеше дека има остатоци од Емануела. Официјалното објаснување е дека неговиот погреб во познатата базилика е поради тоа што тој наводно е голем добротвор на сиромашните. По ексхумацијата, неговите останки беа кремирани и расфрлани во морето, по барање на вдовицата.
Во 2011 година за време на телевизиска емисија братот на Емануела – Пјетро Орландо, рече дека маж, претставувајќи се како поранешен агент на службите тврди дека девојката е “жива и се наоѓа во лудница Англија и постојано била под дејство на опијати”.
Англиската приказна се повторува во новиот документ што беше објавен во медиумите оваа недела. Неговото постоење, како и посебен извештај посветен на случајот Ватикан, се зборува со години. Меѓутоа, Светата столица тврди дека таквите записи не постојат.
Излезе на виделина документ кој личи на извештај за повеќе фактури и примени материјали од речиси 200 страници, кои треба да ги оправдаат извршените трошоци за Емануела Орландо од 1983 до 1997 година. Вкупниот износ е 483 милиони италијански лирии – или 483 илјади евра. Меѓу активностите наведени се информации, патувања, а особено трошоци за храна и сместување на Чапман Роуд 176, Лондон. На оваа адреса, постои студентски дом за девојки во сопственост на верски ред.
Од 1983 до 1985 година овие трошоци се 8 милиони фунти, потполно логичен трошок за престој за едно лице. Во документот се наведени и сериозни трошоци на “одделени од куќата” издадени на име на Емануела од 1985 до 1988 година и тоа биле скапи патувања на високи ватикански вработени, како и медицински трошоци. Последниот трошок е за периодот 1993-1997 година.
Тој ги опишува како “Заедничка активност и преместувања на Ватикан, со соодветно завршување на случајот – 21 милиони фунти”. Документот изгледа вистински, иако нема потпис и печат. Подолу е наведено името на кардиналот Лоренцо Антонети, кој негира дека знае за постоењето на таквиот извештај.
Постојат две опции: или документот е автентичен или за прв пат се отвораат неверојатни хипотези за еден од најпознатите нејасни случаи поврзани со Светиот престол или е фалсификат, кој многу вешто меша вистински елементи кои сепак водат до погрешни заклучоци. Ако е лажен тогаш, кој е неговиот автор и што е тоа? Овие активности, личности и адреси се познати само од луѓе кои со години работат во Ватикан.
Едно е јасно, од документот не станува јасно каква е судбината на Емануела Орландо, не е наведен и јасниот виновник за нејзиното киднапирање и евентуална смрт. Таквите извештаи за трошоци се вообичаени за сите тајни служби, а на крајот од операцијата се прикажува извештај за трошоци. “Дали е можно Емануела Орландо да се најде жива.
Ватикан потоа ја скрива под целосна дискреција во англиската престолнина? “- прашува познатиот истражен новинар Емилијан Фитипалди, автор на новата книга токму издадена по повод на овој случај. Во неа се наведува кој одел од високите ватикански вработени? Кој се лекувал во англиските болници?
Пред неколку месеци семејство Орландо преку своите адвокати побараа пристап до документите, за да го видат “Досието за случајот Емануела во Ватикан”. Веројатно е документ кој сега е застарен. Но монсињор Анџело Бечу од Државниот секретаријат на Светата Столица тврди дека “нема никакви тајни документи.
Дали сите објаснувања се во него што ги побаравме? За нас случајот е затворен “. Дали навистина нема што повеќе да се каже и никогаш нема да стане јасно што се случило со Емануела Орландо? 34 години подоцна прашањата се без одгово, а некои од главните вмешани лица немаат желба да зборуваат за сето ова што семејството Орланди се обидува со години да ја дознае вистината.