Не запираат отворените писма на бугарската интелектуална елита со барање за поддршка на Бугарија за барањето на Светиот синод на Македонската православна црква. Во продолжение отовреното писмото на Иван Николов:
Раѓањето на Бугарската егзархија е огледало на феноменален единство на нашиот народ од Тулча до Охрид и Костур и од Ниш и Пирот до Едрене и Лозенград. Овој феномен се наметнува со мистична сила уште неколку пати, за да роди обединување во 1885 година , и да извиси духовно и морално Бугарија како држава, народот, црковното клир и граѓаните во 1943 година при спасувањето на бугарските Евреи. Ова се моменти-протубености, во кои ситната опозиција, себичните амбиции, партиската пристрасност, цел да се осветли патот на Бугарија напред.
Денес, уште еднаш, нашата земја се соочува со судбоносна одлука.
Дали е крајот на 70-годишното духовно осквернување и злосторствата на Каин Година?
Ова е прашањето кој без предупредување и ведро небо ја упатиле главата напред, за да го прободе Советот на архиереите на Бугарската православна црква, на државници, политичари, интелектуалци. Сега сите се соочуваме со ѕидот.
Го очекуваме категоричниот одговор: “Да” или “Не”.
Тоа се двете слогови кои или ќе ни извисат и ќе ни доближат до нашите предци, изградено чуда од доблест и храброст, или ќе не соочат на столбот на срамот . Институциите денес не се важни, но луѓето кои ги водат овие институции да . И затоа погледите се вперил не во Светиот синод на БПЦ, туку во Неговата Светост Бугарскиот патријарх Неофит, не во
претседателството, туку во претседателот на Бугарија Румен Радев, не во Министерскиот совет,
туку во личноста на премиерот Бојко Борисов.
Што ќе направат сега?
Ќе бараат ли закрила на ставовите или секој посебно ќе го преземе својот крст, така што да создадеме едно колективно дело, обележано со светлината на Божјата промисла!
Судбината е на прозорецот на совеста на сите нас. И ако нашите избранници поставени на чело на државата и на Црквата, се покажат нерешителени, без поглед за утрешниот ден, помирени со претензиите на фарисеите кои веќе сто години безделничат во црковните храмови на нашите предци, ние како народ имаме еден пример, примерот на граѓаните од 1943 година Како нив ќе се надигнеме, ќе собереме сили и храброст за да ги присилиме оние кои сме ги облекле во власт да
преземат судбоносна одлука – одлуката на Црква-мајка, која го препознава своето украдено чедо.
За да разсеем сомнежите на страшливците во вистинитоста на бугарската правда, ќе дадеме и неколку бројки: “Во 1912-1913 година српските власти во Вардарска Македонија конфискуваат и претвораат во српски 761 егзархиски цркви, екстернират петмина егзархиски владици, избрка, убиваат или ги принудуваат да се наречат Срби 833 егзархиски свештеници … “(в.” камбаните “, 6 октомври 1913 година)
Вашата Светост, Патријархот Неофит Бугарин,
Претседател Радев,
Премиер Борисов,
Имате ретка можност да создадете едно епохално дело и да ги зачувате своите имиња до имињата на повеќето добллестните мажи на България.Исплзувајте ја ова невеоројатна шанса, не за ваша сопствена слава, туку за достоинството на Бугарија!
————————-
Иван Николов е новинар, публицист и издавач. Тој е главен и одговорен уредник на магазинот “Бугарија-Македонија” и директор на издавачката куќа “Св. Климент Охридски”. Иван Николов е еден од најголемите познавачи на балканските прашања, автор на бројни статии и книги на оваа тема. Неговата анализа беше напишана специјално за агенцијата BGNES.
Бугарски интелектуалци до патријархот Неофит: Прифатете ја подадената рака на МПЦ