Кина постигна историски пробив во производството на горива, откако негови сондажи за првпат почнаа со екстракција на “мразот што гори” и е изваден од дното на Јужното Кинеско Море, соопшти агенцијата Ксинхуа, цитирајќи го министерот за земните и природните ресурси Џијанг Дамин.
Според централната кинеска телевизија мразот што гори е соединение на природниот гас и вода и кој е кристална супстанца, која под влијанието на ниски температури и висок притисок е во вид на мраз.
Природните гасни хидрати личат на мраз, но се стабилни при високи притисоци над 50 атмосфери. Извадени од морското дно на бродот тие се топат бавно, во сразмер на еден волумен хидрат при што се одделуваат над 150 обема метан и 0,8 обема вода.
“Достигнување е исто толку голем настан во енергетиката како шкрилцте во САД”, изјави заменикот на Управата за геолошки истражувања при министерството Ли Цзинфа.
и
Мострите “мразот што” се извлечени од 1,2 километри под морското дно преку сонда која минува низ 200-метарски воден слој. Наоѓалиштето е на 285 километри југоисточно од Хонг Конг и е отворено уште во 2007 година, но индустриската екстракција започнува сега. Веќе се извлечени 120.000 кубни метри од овој енергенс во кој содржината еа метан и тоа 99,5%.
“Работиме 8 дена во пребаруваме на не помалку од 10 000 кубни метри ” мраз што гори”, а понекогаш дневниот принос е 35 000 кубни метри, Изјави за новинарите Ли Цзинфа, цитиран од агенциите. Еден кубен метар од оваа материја е еквивалентен на 160 кубни метри. природен гас во нормална состојба.
Со 100 литри метан автомобил може да измине 300 километри, а со 100 л “мраз што гори” е еднакво на 100 л – 50 000 км. Канада и Јапонија исто прават обиди за извлекување на “мраз што гори од морското дно, но сепак уште не ги надминале бројните технички проблеми. Заменик-генералниот директор на рускиот Фонд за национална енергетска безбедност во гасните проблеми Алексеј Гривач сепак објаснува за BFM дека метан горивото да иднината се повеќе ќе биде во сферата на перспективните научни случувања.
На земјата се уште има доволно многу резерви на природен гас, кој е изведен со многу помалку инвестиции и технолошки проблеми. Според него информациите за “мразотц што гори” е ПР, а вистински успеси се уште недостасуваат. Слично мислење изразува и Владимир Фејгина, претседател на фондот “Институт за енергетика и финансии”.
Тој објаснува дека со екстракција на гасовихидрати се занимаваат веќе со децении, но засега не успеале да го направат економски ефикасен. Ако некој успее да го стори тоа во големи размери, тоа ќе биде голем пробив бидејќи резервите на гасовидрати се многу повеќе отколку резервите од традиционалниот гас. Оценките на светските резерви варираат во широк опсег – меѓу 550 и 1000 гигатона јаглерод.
Предвидено е во 2018 година со германскиот проект SUGAR да биде тестирана технологија за екстракција на метан од гасните хидрати во Црното Море. Тоа ќе се случи со посебна матично дупчење и лансери во бугарската економска зона. Ова го објаснува за весникот. “Црно Море” доц. Д-р Атанас Василев од делот “Морски геологија” во Институтот за океанология на БАН.
Повеќето европски земји имаат големи проекти за истражување на гас хидрати, финансирани како по линија на ЕК, така и на национални програми. Германскиот проект SUGAR (Submarine Gas Hydrate Reservoirs) е меѓу најнапредните и добро финансирани, објасни доц. Василев. Неговата крајна цел е создавање на работни технологии за екстракција на метан од морски гасни хидрати.
Академски и приватни организации развиваат три различни технологии. Најпозната и во напредната фаза на тестирање е матичната дупчење систем MeBo. Тоа може да достигнува гас хидрати во Црното Море.
Апаратурата работи на длабочина 2000 метри и анкета до 200 метри под морското дно. Во моментов се подготвува нареден прототип за дупчење до 500 метри. Новата апаратура ќе ги направи достапни 90% од познатите големи наоѓалишта на гас хидрати, посочи доц. Василев. Според пресметките на експертите резервите од гасохидрати во бугарската акваторија на Црното Море би стигнале во нивата земја за следните 400 години при сегашното ниво на потрошувачка.