Голема лага е дека Вселенскиот патријарх веднаш ќе ја прекине евхаристиската заедница со Бугарската православна црква / БПЦ /, ако таа влезе во евхаристиската заедница со Македонската православна црква – Охридска архиепископија / МПЦ – ОА /.
Ова се вели во посебната анализа за БГНЕС на струмички митрополит Наум, ден пред Бугарската патријаршија да го разгледа писмото на МПЦ.
Во него таа моли да биде признаена како независна црква, а исто така сака БПЦ да стане нејзина “Црква-Мајка”.
За нејаснотиите за врската помеѓу Бугарската православна Црква и Македонската православна Црква – Охридска архиепископија:
1. Барањето на МПЦ да ја прифати БПЦ како “Црква-Мајка” – како услов за признавање на автокефалноста на МПЦ – ОА, е барање што со години го слушаме од некои бугарски архиереи.
Ова барање МПЦ го смета за нормално, логично и неопходно, бидејќи некоја црква и без тоа треба да стане “Црква-Мајка”, за да не извади од изолацијата, која ни е наметната од Српската православна црква / СПЦ / и која потоа ќе ни брани и претставува пред Вселенскиот патријарх и други православни Цркви. Најприродно е тоа да биде БПЦ. “Црквата-Мајка” не е поврзана толку со минатото, како со една заедничка иднина во името на Богочовекот Христос. “Мајка Црква” значи љубов.
2. Од моментот кога БПЦ ќе признае автокефалноста на МПЦ – ОА, двете цркви стануваат “сестрински цркви”. Тоа значи дека тие ќе бидат рамноправни, но улогата на БПЦ како “Црква-Мајка” не запира само во однос на другите православни цркви. БПЦ и понатаму ќе има чест пред Бога да не брани, претставува и презентира пред Вселенскиот патријарх и останатите православни цркви, додека МПЦ не добие “томос за автокефалност” од Вселенскиот патријарх. Врската со “Црквата-Мајка” не запира само со чинот на самото признавање, а продолжува вечно – како почит, благодарност и љубов.
3. Некои луѓе од Бугарија велат: “За што ќе ни се две цркви, кога и од двете страни на границата живее ист народ?” Дури и да е така, ќе потсетиме дека грчкиот народ, иако е еден, имаат пет цркви: Александриската, Ерусалимската, Кипарската, Грчката и Вселенската патријаршија.
4. МПЦ-Охридска архиепископија е канонски независна, слободна и црква, која не е под канонска јурисдикција на никого. Оваа своја самостојност МПЦ ја добива со Одлука на СПЦ од 1959 година, во кое се вели: “Светиот Архиерејски собор констатира: дека епархиите Скопска, Охридско-битолска и Злетовско-струмичка на црковно-народен собор, одржан на 4-6 октомври 1958 година во Охрид, се ослободуваат во самостојна Македонска православна црква, која се управува со Статут, усвоен на овој собор … “а во точка 6 се вели: ” со оваа одлука се укинуваат одредбите на Статутот на Српската православна црква за епархиите и архиереите на територијата на Народна Република Македонија . Значи, БПЦ со признавањето на Македонската православна црква, или со општење со нејзините епископи, не се меша во ничија канонска јурисдикција.
5. Воспоставувањето на евхаристиската заедница меѓу БПЦ и МПЦ – ОА е природен резултат и од Договорот за пријателство и добрососедство меѓу Бугарија и Република Македонија и е во согласност со евроатлантските интеграциски процеси на кои со помош на Бугарија се стреми Република Македонија. Затоа, оние што се противат на ова единство, исто така, се противат на горе наведените процеси. Соодветните служби треба да проверат дали овие луѓе работат за интереси натуѓи на интересите на двете страни, или тоа го прават од незнаење. Според светите Отци, незнаењето е најголемо зло.
6. Голема лага е дека Вселенскиот патријарх веднаш ќе ја прекине евхаристиската заедница со БПЦ, ако БПЦ влезе во евхаристиската заедница со МПЦ – ОА. Прво, Вселенскиот патријарх е свет човек и се грижи за единството на Црквата и нејзините отворени рани. На второ место, како по правило, би испратил писмо до БПЦ, барајќи нејзино објаснување за текот. Трето, би сакал да се инволвира со решавањето на недоразбирањата во црквата, а не да заема страна. Четврто, ако случајно на Вселенскиот патријарх не му се допадна текот на БПЦ што ние не веруваме, тој би испратил второ писмо со барање за престанок на евхаристиската заедница меѓу БПЦ и МПЦ – ОА. Петто, ако БПЦ и МПЦ – ОА не го послушаат, кое нема да се случи, тој мора да свика т.н. Мизон Синод со претставници – епископи од други помесни Православни Цркви, на кој да биде решена новонастанатата ситуација и др. Ако Вселенската патријаршија сакаше да ја прекине комуникацијата со БПЦ, тоа неучество на бугарската црква на Критскиот собор е многу посериозен аргумент за тоа отколку комуникација со МПЦ-ОА
7. И конечно, во светлината на глобализацијата, е поверојатно да не молат да влеземе во единство со православните цркви, или дури и да не натераат насила отколку да продолжиме да бидеме изолирани. Во случај на брзо решавање на спорот со Грција