Декларацијата е главниот резултат од самитот посветен на 60-годишнината од Римскиот договор (1957), кој ги удри темелите на Унијата.
Лидерите на 27-те дефинираа четири задачи на развојот на заедницата без Велика Британија: безбедна Европа, просперитетна и стабилна Европа, социјална Европа посилна на светската арена Европа.
Полскиот премиер Беата Шидло, чија позиција беше главната интрига на средбата, пред потпишувањето го крена пенкало над документот и застана за секунди. Откако се потпиша, Шидло ги раши раце и се насмевна.
Документот претставува визијата за иднината на Унијата во сите сфери . Како што претходно беше соопштено од страна на администрацијата на Францускиот претседател, во него се изразени како успесите на Европејците за последните 60 години (вклучувајќи мирот, просперитетот, европскиот социјален модел), исто така и предизвиците пред ЕУ како зголемување на популизмот, недовербата кон евроинституциите и заканата од тероризам.
На позадината на Брекзит во декларацијата се истакнува стремежот на земјите кои остануваат во ЕУ да ги прошират единството и солидарноста.
” Ние ќе ја направиме Унијата посилен и одржлив по патот на поголемо единство и солидарност меѓу нас и почитување на општите правила”, изјавија европските лидери.
При тоа во документот се допушта можност за Европа со различни брзини . Овој принцип “Европа на неколку брзини” беше една од главните тешкотии при подготовката на самитот. Тој се одржуваше од Германија, Франција, земјите од Бенелукс, но голем број држави од Источна Европа, вклучувајќи – Чешка, Полска, Словачка, Унгарија, беа против усвојувањето на принципот на главната декларација. Последните стравуваа дека тој ќе им овозможи на земјите од Западна Европа да прифатат решенија без нив .
За проширување на безбедноста и сигурноста на европските лидери во соработка со НАТО, но при тоа ќе ги земат индивидуалните околности на земјите-членки на ЕУ.
Церемонијата на потпишувањето беше во Дом на Хорацийте и Куриацийте во Капитол палата на конзервативците. Токму во оваа сала на 25 март 1957 година е потпишан договорот за Европската економска заедница.
Спомнуваме Салата на Хорацийте и Куриацийте носи името на два старешини родот поврзани од легенда. Според преданието во 7 век пр.н.е., соочени со војна владетели на соседните кралства Рим и Албалонга, решаваат да избегнат масовно крвопролевање и да емитуваат победник преку битка меѓу тројца претставници од секоја земја.
Двете борбени групи биле составени од по тројца браќа , односно од римскиот род Хораций и од родот Куриаций од Албалонга. Останал жив само еден од тројцата Хораций кој со итрина успеал да уништи своите противници, а Рим приклучил поразен соседно Британија.
Токму во оваа сала на 25 март 1957 година шефовите на 6 држави – Белгија, Западна Германија (последователно Сојузна Република Германија), Италија, Луксембург, Холандија и Франција – потпишуваат Договор за Европска економска заедница (ЕЕЗ) и Договорот за Европска заедница за атомска енергија (Евроатом). Ова се две од трите основачкиот документ, врз кои се гради ЕУ. Третиот основна документ, Договорот за Европска заедница за јаглен и челик, е потпишан пред тоа на 18 април 1951 година во Париз.