Новите политички несогласувања во Европа- кои се бунтовниците?

од Vladimir Zorba

Албанија, Македонија, Србија и други балкански земји кои се стремат кон членство во ЕУ. Дадената  перспектива е несфатлива за нив поради растечкиот список на можни несреќи, вклученост на судирот  на жестоки етнички тензии, политичка нестабилност, слаба државна администрација, ранлива економија, корупција и организиран криминал.

Изборот на Мануел Макрон за претседател на Франција беше дочекан со еден степен помалку позитивни реакција отколку онаа на Силви Гулар, либерален француски политичар од Европскиот парламент и сојузник на новопечениот 39-годишен претседател.

“Конечно! Конечно Европа и Франција се помирени “,  се восхитува Гулар.

“Каков знак: ориентиран кон иднината  на млад претседател  кој влегува во Лувр , место на француските кралеви, а  под звуците на химната на Европа”. Во Полска официјалната реакција очигледно не беше толку топла. Во писмо до Макрон претседателот Анджеј Дуда изрази надеж за француско-полскиот дијалог да “се гради на принципите на заемно почитување на рамноправни држави и слободни народи”. Помалку од една недела порано Дуда при докажување на полската телевизија, со уште една кул манир изјави дека ако победи, Макрон ќе треба да се потруди за да ја врати во Полска довербата кон Франција.

Контрастот помеѓу топлината со која Западна Европа ја усвои победата на Макрон, и воздржувајќи ја  реакција во земјите од Централна и Источна Европа ја  нагласи растечката поделба меѓу многу од долготрајниот земји-членки на ЕУ на Запад и новите на Исток. Линијата која би ја разделила Европа на половина, не постои, но конфликтните национални интереси, вредности и визии за иднината создаваат опасност  за некои земји од секоја од страните да се постават во спротивни насоки, поставувајќи го  под закана единството на ЕУ во долгорочна перспектива.

Тензиите меѓу Западна и Источна Европа се дел од  новите  трендови и немирот на  европски политичари кои досега побараа “обединета и слободна Европа”, од времето на поранешниот претседател на САД Џорџ Буш постариот во мај 1989 година, кога Студената војна одеше кон крајот.

Бунтовничката од ЕУ: 1.

Конзервативниот националист Виктор Орбан е премиер на Унгарија од 2010 година и е човекот кој прогласи основањето на првата во ЕУ “либерална демократија”.

Брисел го критикуваше за политиката за спроведување на крути мерки против судови, медиуми, научни кругови и граѓанското општество.

Друг тренд  кој влијае  се Албанија, Македонија, Србија и другите балкански земји кои се стремат кон членство во ЕУ.

Дадената  перспектива е несфатлива за нив поради растечкиот список на можни несреќи, вклученост на судирот  на жестоки етнички тензии, политичка нестабилност, слаба државна администрација, ранлива економија, корупција и организиран криминал.

Само поединици експерти за Балканот веруваат во можноста.  во бликсо време, повторување на војните од 90-тите години на минатиот век во поранешна Југославија. Сепак  аналитичниот Димитар Бечев на Универзитетот на Северна Каролина  предупредува дека проблеми можат да настанат во врска со “растечкото разочарување на Запад од овој регион, во комбинација со стагнацијата и повлекување на демократијата”. Таков развој на настаните, ако не биде преземено ништо, може да го осуди балканските држави на издвоеност од надворешниот свет,  постоење надвор од ЕУ, правејќи ги жртва на руското влијание и мамка и предизвик со националистички проекти насочени кон прекројување на границите. Сомнежите за вриеж се згуснуваат  над Балканот  во темни облаци и разлики меѓу западната и источната делови на ЕУ , кои  меѓусебно се поврзани феномени. Секој од нив одразува разочарувањето меѓу западноевропската политичка елита, практично парализирана од процесот на интеграција во ЕУ .

Во последните 10 година западњаците,  се со тенденција да ги обвинуваат за тоа наводните рушители  на спокојството и заостанува пред  источните земји од ЕУ, кои покажуваат неподготвеност да ги  решат своите тешкотии за сметка на забрзување  на членството во организацијата на земјите-кандидатки од Југоисточна Европа.

Бунтовникот  од ЕУ: 2. Јарослав Качински

Јарослав Качински, лидер на ултрадесничарската клерикална партија Закон и правда.

Поранешниот премиер, 67-годишниот лидер на владејачката во Полска партија “Закон и правда” е движечка сила во процесот на заживување на десните сили во својата земја. Неговиот политички светоглед  ги комбинира во себе традиционалните католички вредности евроскептицизмот и недоверба кон Германија и Русија.

Керсти Калклајд, претседателот на Естонија, која во јули го презема шестмесечното претседателство во ЕУ, е еден од оние луѓе во земјите од поранешниот Советски Сојуз, кои се стремат да го одржуваат единството во ЕУ и го сметаат на проширувањето на Исток за историски успех.

“Сите оние кои се приклучија, станаа самостојни, како и речиси сите првични земји-членки”, рече таа во интервју за “Фајненшл тајмс”.

Во текот на претседателските избори во Франција Макрон  ја охрабри силно проевропската платформа, но на површината испливаа исто и внатрешните тензии во ЕУ. Конзервативната националистичка влада на Полска беше навредена кога Макрон ја критикуваше неговата приврзаност кон стандардите на демократијата и владеењето на правото во ЕУ. Тој дури го спореди де факто лидерот на Полска Јарослав Качински со авторитарниот претседател Владимир Путин, кој е како коска во грлото на мнозинството Полјаци. Макрон се заколна да преземе мерки во цела Европа во однос на Полска и Унгарија во рок од три месеци по преземањето на функцијата. Владата на Виктор Орбан, премиерот, кој се гордее со создавањето на “либерална демократија” во Унгарија, предизвика бура од негодување од страна на Макрон и други западни Европејци и  усвои закон кој ги загрози со затворање  на Централноевропскиот универзитет во Будимпешта – тврдина на регионалната академска независност .

Краја на првиот дел на анализата  на “Фајненшл тајмс”

Следува продолжение на анализата со главните бунтовници Александар Вучиќ, Хашим Тачи ,Керсти Калјлајд..

Слични содржини