Изјавата на министерот за култура, Вежди Рашидов, дека во Париз испратил новинари “за да не му создаваат проблеми”, е скандал. Или, за да сме прецизни докрај, би било срамота насекаде во светот каде независните медиуми тоа се сфаќа како вредност.
Во Бугарија, веќе предолго, односот на владејачките кон новинарството личи на ислужени и дотраени, божем тајна врска. Тука никој не брмчи маскиран со мопед и шлем меѓу владата и нејзината тајна љубовно катче. Не вреди! Во Бугарија на новинарите директно се праќаат во на владиниот авион и при тоа им се плаќа – “билет, средства за хотелски трошоци и 35 евра дневно”, не да создаваат проблеми, туку за да ги полнат медиумите со провинциски муабети.
Во интерес на вистината меѓу првиот и вториот мандат во управувањето ГЕРБ очигледно помина сериозен пат. Во конкретниот случај, наместо “Бистришките тигри” со владиниот авион летаа ѕвезди на бугарското новинарство. При тоа не за да играат натпревар со полски тим, тукуза да обезбедат минутажа од состанок со наднационално значење.
Само дека, како и во првиот, така и во вториот случај, тешко страда моралот на навивачите. Тие одамна престанаа да се загрижени од гласините за “далаверите во соблекувалните”. Тоа го прифатиле како за “Трето полувреме”, за дел од играта, со која им се наметнува да се забавуваат, бидејќи немаат алтернатива. Но секогаш се одмаздуваат за тоа понижување – најчесто со неверство и граѓанска неодговорност.
За да се оправда безобразноста на „своите Тигри„, своевремено Борисов доста навредливо објасни дека тоа не бил првиот фудбалски тим, кој се возел со владиниот авион. Сега, за да се оправда безобразието со новинарите, Рашидов направи горе-долу исто.
“Тоа ли е проблемот на нашата татковина – кој и колку пари добива?”,Тој вели да ја смениме темата.
За жал! Токму тоа и е “проблемот на нашата татковина”. Дека е свртена со нозете нагоре.
Со владиниот авион на важните државни настани во странство може да патува секој кој ќе ги плати своите трошоци. Во спротивен случај државата им плаќа на медиумите, за да нема проблеми.
Во повеќето директно толкување на овие односи се нарекуваат корумпираните (медиуми), за да биде создадена поволна средина за завршување на нешто лошо, непристојно или штетно.
Тоа што еден од најпосетените музеи во светот ќе покаже “епопеја на тракиските кралеви” е одлична вест. Но, министерот за култура добива плата и за љубов и слава, за да произведе ова и други слични национални гордости. А не, за да шетаат по непроблематичните… кои треба да ја множат илузијата дека европската политика паѓа ничкум пред премиерот, бидејќи е “најдобр опстанок за еден бугарски политичар”. Или да го цитираат Никола Саркози со застрашувачки блискост: “Ти немаш загуби, ти имаш само победи”.
Свртувањето на нормалноста со бранот навнатре за да топли повеќе
– Тоа и е “проблемот на нашата татковина”.
Качени на владин лет Софија – Лувр оваа ненормалност веќе е институционализирана – од главниот град до најдлабоката провинција. Купување на новинари на цели медиуми, на приватни “армии” од трупиs, е детал од јавната технологија на власта, не од валканите нејзини тајни. И уште потешка – од технологијата за наметнување на власт против волјата на граѓаните.
Државата, нејзините министерстваи и доживотните политички бизнис кланови во неостварените краеви на покраината одамна не прават труд да скријат дека трошат пари за купување на влијание во медиумите.
Продавањето на уредничкиата содржина е претворен во тркачка дисциплина, во некаков изопачен олимписки принцип – важно е да учествуваш, за да не се изгуби.
Резултатот од овој напор и упорност е полумртва доверба во новинарството и над се презир кон способноста на граѓаните да разликуваат фалсификати. Дотука се донесени работите.
Но љубезните се свиткани и се секогаш полни со непријатели.
Често дури со предавничка доблест дека ја уриваат власта неочекувано, бидејќи ја губи со песни. Чудно е тоа што токму мажите во ГЕРБ, кои веќе втор пат се со владејачката партија, земјата и дури културата со вештините на “црниот појас”, не научиле дека треба да бидат цврсто стегнати за јарболот како Одисеј, а не да летаат во прегратките на сирените.