На 22 јуни 1941 година Хитлерова Германија го нападна Советскиот Сојуз. Наречена, избрана од германското команда операција “Барбароса”.
Според генералниот план “Т” Русија требало да се “истурка од Европа”. Волшебна територија треба да биде колонизирана од Германците, а ресурсите да бидат ставени во служба на Рајхот. Пред 22 јуни до границата со СССР се концентрирани 180 германски дивизии, 4 воздушни флоти, фински и романски војници.
Целата група вклучува 5,5 милиони војници, 4.300 тенкови, 47.000 теренски топови и минофрлачи и 5.000 борбени авиони. Воениот судир меѓу нацистичка Германија и СССР започнува рано наутро на 22 јуни 1941 година, кога германските трупи навлегуваат во пределите на СССР по целото должината на западната граница од Балтикот до Карпатите.
Со тоа започна војна, од невидени размери, но која постојано се чувствувала уште по Првата светска / 1914-1918 година / по својата острина и сила, според бројот на активирана техника: топови, тенкови, авиони; според бројот на жртвие: убиени, ранети, осакатени , но и меѓу цивилното население.
Вооружените сили на нацистичка Германија (Вермахтот) го напаѓаат СССР без да ги објават војна. Трите групи армии – “Север”, “Центар” и “Југ” ја напаѓаат Црвената армија и ги насочуваат ударите кон Москва, Ленинград и Киев. Нагло по нападот долж целиот фронт од Арктичкиот Океан до Црното Море биле пречекани од неподготвени советските војници и тоа им овозможува на силите на Оската да навлезат длабоко во советска територија.
За две недели нацистите ги уништуваат основните советски сили ги окупираат балтичките републики, Белорусија, Западна Украина, излегуваат на портите кон Одеса, Киев и Ленинград и надминуваат половина растојание помеѓу полската граница и Москва, а го окупираат и Витебск.
На места Црвената армија покажа жесток отпор. Борбите за Смоленск ги забавуваат плановите за повеќе од 2 месеци. Борбата од страна на Црвената армија не е адекватна и паради фактот дека голем број советски воени генералисе прогласени за непријатели и се испраќаат во Сибир. Историчарите често се расправаат какви побуди ја натерале нацистичка Германија да почне војната против СССР.
Тука спорот може да биде бескраен, мислејќи на бескрајната импровизации на Фирерот. Судејќи според неговите говори, во едни случаи тој може да зборува во должина и нашироко за потребата за Рајхот од советските јаглен, нафта и железо, а во други – да се изразува по одделни аспекти на “источната политика”, да зборува за својот однос кон Словените .
Поаѓајќи од старата идеја “Drang nach Osten” , Адолф Хитлер ја оправдува својата теорија за проширување на животниот простор на германската нација, што може да се случи само за сметка на Русија. Тој тврди дека Словените се родени робови, кои се разбераат само во камшик.
Генерално јасно може да се трага концептот за расно-идеолошка војна, чија цел е уништување на СССР и други народи. Зборувајќи за карактерот на конфликтот, несомнено за нацистичка Германија тоа е војна за уништување, а за СССР – војна за опстанок, за правото на неговите народи на егзистенција.
Војната со нацистичка Германија е исклучително тешко искушение за СССР. Зад фасадата на победата се кријат многу тешки рани, проблеми и пороци кои влијаат на понатамошниот развој на СССР. Грандиозни се човечките загуби.
Самиот Сталин ги проценува на 7 милиони луѓе. Во 50-тите години на минатиот век се наведена друга бројка – вкупните загуби надминуваат 20 милиони евра, што е поблиску до вистината. По обелоденувањето на документите станува јасно дека загубите на Црвената армија се 8,7 милиони луѓе. Покрај нив има многу повредени и осакатени.
Во исто време Демографите проценуваат вкупните загуби на СССР се 27 милиони луѓе. Советскиот сојуз излегува од војната со десетици илјади разурнати градови и села, со деформирана економија, со еднострано развиен воено-индустриски комплекс, со нарушена социјална структура, со уште уништена отколку пред војната социјална сфера.