Доналд Трамп ја нарече НАТО важна, но застарена структура. Во одговор францускиот премиер Бернар Казнов даде изјава дека е “потребен систем за европска одбрана со европски средства и со европски инвестиции, која треба да и  обезбеди на Унијата независност”.

Ставот на Кина е разбирлив . Ако за повеќето западноевропски земји членството во Алијансата е вообичаени и “природно”, тогаш Париз се враќа во воената организација на НАТО во 2009 година по 43 години отсуство. При тоа таа го произведува целиот спектар вооружеувања, вклучувајќи нуклеарно. Франција поседува гарантиран и политички заштитен пазар за реализација на оружје.

Париз во суштина нема потреба од НАТО, но “европеизација” на одбрана значи за членовите не само раст на политичкото влијание, но и непосредна економска корист. Воените трошоци на ЕУ (без Британија) приближуваат $ 150 милијарди.

Колку Париз може да смета на поддршката на останатите членови од ЕУ? Прво, задолжената кризи или балансирање на нивните граници економии не можат да си дозволат бараното од Вашингтон зголемување на воените трошоци. На Италија и Шпанија им се потребни дополнителни средства соодветно $ 20 милијарди и $ 15 милијарди, какви тие ги немаат. Грција одржува високи воени трошоци поради Турција, но изгледа на Атина ќе и  биде подобро да се зачленува во друг алијанса.

Позицијата на источните Европејци и балтијците е целосно предвидлива, но изгледите за потекло на помошта од ЕУ во услови на пораст на воените трошоци, најверојатно ќе го намали степени на нивната русофобија  која се цени се помалку.

На таков начин клучно останува ставот на Берлин. Цената на прашањето за Германија е $ 31 милијарди., Холандија – $ 7,5 милијарди, Белгија – $ 5,5 милијарди. Сумите се големи, но за дигање на “северите” економии тие се толерантни.

Од друга страна Германците едвај  да ги сфатат сериозно факторите за надворешна закана, а доволно моќната воена индустрија ќе ја нареди на второ место во потенцијалната алијанса.

Потенцијално нов блок на местото на НАТО е можен, но создавање на армија е економски одржлив во ерата на “евтини пари”, која нема да трае вечно. Целосно е можна и парадоксална ситуација во западниот дел на европскиот континент во резултат да се покажат две паралелни воени структури кои ќе го  репродуцираат традиционалниот раскол меѓу германскиот север и латинскиот југ.

Каков може да е потенцијалот на новиот систем? Вкупната бројност на армиите на европските членки на НАТО (со одбивање на Велика Британија)  надминува 1,2 милиони лица. Со исклучување на архаичен армии на Бугарија и Романија “целосно” војници на ЕУ бројат над 1 милион лица.

Ако тие се интегрирани во еден систем, тоа ќе биде повеќе од доволно да ја гарантираат безбедноста во рамките на Алијансата. Во нуклеарна војна овој потенцијал може да претставува закана дури и за Русија.

Кон 2013 година Франција располагала со 360 нуклеарни тела, при тоа атомскиот нејзиното подморници се вооружени со ракети со далечината 9000 километри.

Вкупната тонажа само на францускaта флота е приближно еднаква  на руската, а големи флоти имаат Шпанија и Холандија,  и не треба да се заборават Германија и Италија. Ако се игнорира стратешката компонента, тогаш потенцијалниот еврофлот може дури да е еднаков на рускиот.

Со други зборови претпоставките дека со распаѓањето на НАТО на западните граници на РФ ќе настане воен вакуум, се премногу кратковидни. Од друга страна, сепак токму овој импресивен воен потенцијал стимулира во дел од европскиот елита желба да се избави од се повеќе скапото туторство од страна на Вашингтон.