Сите христијани годинава Велигден го слават заедно

Во историјата, западните цркви го кристат Грегоријанскиот календар за да го пресметаат датумот за Велигден, а источните христијански цркви го користат Јулијанскиот календар. Ова е делумно причината зошто понекогаш датумот паѓа на ист ден. Велигден и поврзаните со него празници не паѓаат на фиксен датум, ниту во Грегоријалскиот, ниту во Јулијанскиот календар, и тие се подвижни (менливи) празници. Наместо тоа, датумите се засновани на лунарниот календар, кој е многу сличен на хебрејскиот календар. Иако некои источни православни цркви не само што ги одредуваат датумите за Велигден според Јулијанскиот календар, кој се користел за време на Првиот екуменски собор во Никеа во 325 г.н.е. тие исто го користеле и актуелниот (во тоа време) астрономски календар за одредување на полна месечина и актуелната пролетна рамнодневица као што се набљудувала долж мердијанот на Ерусалем. Ова го комплицира пролемот заради неточноста на Јулијанскиот календар и 13-те дена кои се предмет на расправи уште од 325 г.н.е. Ова значи, со цел да се остане во корелација со оргиналната табела воспоставена во 325 г.н.е. и пролетната рамнодневица, православниот Велигден не може да се слави пред 3 април, кој според Грегоријанскиот калнедар паѓал на 21 март во 325-та г.н.е. Покрај ова, во придржувањето кон правилото кое било воспотавено на Првиот екуменски собор во Никеа, источната православна црква се води според традицијата дека Велигден мора секогаш да паѓа по еврејскиот Пасха, затоа што воскреснувањето на Исус се случило по прославата на Пасха. На крајот православната црква излегла со алтернативно сметање за Велигден на основа на Грегоријанскиот календар и на Пасха, и развиле 19-годишен круг, као спротивност на 84-годишниот круг на западната црква. Уште од раните денови на историјата на црквата, одредувањето на прецизен датум за Велигден е предмет на континуирани дискусии.