Социјалните медиуми создаваат свет на лаги Се сомневам дека “постистината” има повеќе заедничко со социјалните медиуми, отколку со фалсификувани избори. Користење на социјални медиуми во известувањето на битката за источно Алепо беше крајно опасно, дури смртоносно, откако ниту еден западен новинар не информирааче директно од источно Алепо.
Многу штети беа нанесени врз довербата во новинарството (и политичарите), кои застанаа на едната страна на приказната, откако немаше ниту еден новинар да го потврди со свои очи она што социјалните медиуми го соопштуваа. Ние го префрливме новинарството кон социјалните медиуми. Вооружените мажи кои ги контролираат областите од кои доаѓаат овие информации, знаат дека можат да го користат истиот трик следниот пат. Тие ќе го направат тоа и во Идлиб. Но овој проблем за регионот е многу поголем отколку што е за една сириска провинција. Станува збор за ранливост од фактите во целиот Блиски Исток.
250-те илјади “заробени” муслимани во источно Алепо изгледаа биле малку помалку од 90 000. Веќе е можно најмалку 160 000 од цивилите, “заробени” во источниот дел на Алепо, всушност воопшто да не постојат. Но никој не вели така. Оваа статистика за 250- илјадниците, вклучувајќи користи во секоја информации за опсадата на енклавата, сега е заборавена или игнорирана од оние кои ја искористија.
Ниту, пак, некој ни кажа нешто за цивилите во Палмира, кој повторно е во рацете на “Исламска држава”?
А што е ситуацијата во Мосул?
Дали не сме на пат да ги ослободиме еден милион цивили, заробени таму од џихадисти? Сега Американците велат дека ирачките сили се “регрупираат” и “репозиционираат” околу вториот по големина град во Ирак. Но “регрупирање” и “репозиционирање” е она што силите на Британскиот експедициски корпус го направија со своето повлекување кон Дјункерк. Како можеме да плачеме од лагите на Трамп и “брекзиторите”, кога ние, новинарите, ги делкаме на мали парчиња фактите на Блискиот Исток?
Моотј омилен новинарски филозоф Финтан О’Тул од “Ајриш тајмс”, напиша токму овој месец дека “лажливостта на политиката во 2016 година била навистина неверојатна, како во својата бесрамност, така и во својата ефикасност. Тврдењето на приврзаниците на” Брекзит “дека 350 милиони. фунти неделно ќе можат да бидат пренасочени од британската придонес во ЕУ кон националниот здравствен брзо и целосно беше уништено.
Лагата, според О’Тул,” плива слободно, без да се преправа дека се базира на докази ” . Никаде тоа не е пострашно од негирањето на холокаустот (или ерменскиот холокауст), кога социјалните медиуми (О’Тул конкретно именува Facebook и Google) “сега директни корисници на лажни вести и одвратна неонацистичка пропаганда.
Овие компании го користат во своја одбрана поимот “разноликост на гледишта”, еден Оруелов еуфемизам, при што верувањето дека Холокаустот никогаш не се случил, е исто толку валидно како и дека се случил.
Денес не требаа собири или кинопрегледи, бидејќи имаме интернет и социјалните медиуми – болеста на нашата ера.
Тоа е како зависност од дрога, кои по силата на скандалозното “разноликост на гледишта” претстават моралот и неморал како дел од пејзажот, кој се протега дури до хоризонтот. Дури ние, скромните новинарите, можеме да видиме што се случува – на пример, многу луѓе почнаа да веруваат во работи кои не се вистина. И ние им помагаме. И тоа е нешто невидено досега. Денес можете не само да ја негирате историјата – ерменскиот и еврејскиот холокауст, дневникот на Ана Франк, гасните комори на Аушвиц. Можете да одите со експлицитна лаги, големи или мали за речиси сè што ви иритира.
Блискиот Исток, со нашата новинарска помош, е длабоко во истиот лажен свет. Секој диктатор сега се бори со “тероризмот” – заедно со САД, НАТО, ЕУ, Русија, “Хезболах”, Иран, целиот Арапски залив, Кина, Јапонија, Австралија и – кој знае?
– Веројатно Гренланд. Луѓето живеат во свет не на “постистината”. Тие живеат во свет на лаги.
——
Скратен дел од написот на Роберт Фиск од “Индипендент”