За кои политички настани во Втората светска војна бугарската историографија сеуште се мачи да зборува отворено? Георги Папакочев побара мислење на историчарите Георги Боздуганов и Пламен Павлов.

0,,17862871_401,00

Георги Боздуганов, поранешен советник за национална безбедност во владата на Филип Димитров и автор на книгата “Бугарија – воен трофеј на Сталин” смета дека уште во ноември 1940 година Сталин барал согласност на Хитлер да ја добие Бугарија, да изгради воени бази и да се насочи кон Босфор и Дарданелите. Во замена дури предложил СССР да влезе во трипартитниот пакт.
“Сталин сосема категорично му наредува Молотов за преговорите со Хитлер во Берлин, и му ја дава наредбата:” Бугарија треба да биде главно прашање на разговорите “, раскажува истражувачот. Пак по инструкции на Сталин, во јуни 1943 година советското надворешно разузнавање прифаќа план кој експлицитно предвидува “да не се дозволи склучување на сепаративен договор на Бугарија со Западните сојузници.” Со помош на дипломатски маневри и манипулација на одделни бугарски политичари, во 1944 година е попречено да се потпише примирје пред Црвената армија да ја окупира земјата. “Така листата на веќе познатите, но непријатни факти, се испоставува прилично долга”, тврди Боздуганов.

Молотов и бомбардирањето над бугарските градови

Професорот по историја од Великотърновскиот универзитет “Св.Св.Кирил и Методиј” Пламен Павлов исто така тврди дека веќе кога влегла во војната на страната на Оската, Бугарија на пракса продолжила да чува неутралност. “Голем број бугарски влади имаат гревови во овој период, но ако Бугарија одбила да се приклучи на трипартитното пакт, таа требаше да биде прегазен од германската армија, која од Романија барала коридор да излезе на Бело Море”, дополнува Павлов.

Георги Бозудганов тврди и уште нешто, повикувајќи се на декласифицирани документи. Од нив излегувало дека советскиот министер за надворешни работи Молотов настојувал пред американскиот амбасадор во Москва Аверил Хариман за продолжување и зајакнување на сојузничките бомбардирања над бугарски градови. Целта била да се создаде лош имиџ на Западните сојузници во очите на Бугарите, за да очекуваат “братска” помош од Москва. “Дури советската радиопропаганда и претставништбото во Софија биле задолжени да ги засилуваат овие чувства”, додава истражувачот.
И второ – со бомбардирањето требало да биде вознемирена работата на владата и државната администрација, на тој начин да се даде можност за големи вооружени акции на контролираното од Кремљ комунистичко партизанско движење. “Сепак, во јануари 1944 година бомбардирањата се запрени за речиси два месеци по наредба на претседателот Рузвелт, за да може Бугарија да пристапи кон склучување на примирје”, дополнува Боздуганов.0,,16289033_401,00

Кој го убива цар Борис III?

Истражувачот исто така смета дека најверојатно Сталин наредил да биде отруен цар Борис III, во чие лице ја видел најсериозната пречка кон освојување на Бугарија. Убиствата на незгодни политички дејци во странство биле вообичаена практика на советското разузнавање, додека западните сојузници немале никаков интерес да биде отстранет од политичката сцена бугарскиот цар. “Во тоа време царот започнува тајни преговори со САД за излез на земјата од Пактот. А шефот на американското Управување на стратешките служби генерал Вилијам Донован подготви “План за вадење на Бугарија од војната”,кој добил последователно одобрување на Стејт департментот и претседателот Рузвелт “, дополнува Боздуганов.

Според проф. Пламен Павлов Бугарија изгуби многу од своето учество во финалната фаза на Втората светска војна на страната на сојузниците во 1944-1945 година. “Целиот БДП на земјата е потрошен за финансирање на бугарските воени дејствија, илјадници лица загинаа офицери и војници. Сепак на Париската мировна конференција во 1947-1948 година Москва на никаков начин не покажува дека гледа на Бугарија како на пријателска земја. Затоа е потребна ревалоризацијата на историските факти и многу европски земји веќе ја направија. Од истата причина бугарски политичари категорично немаат место на овогодинешниот воена парада во Москва на 9 мај “, вели историчарот Павлов.

“Црвената армија во 1944 година нападна, окупираше и за 3 години ја разграбува Бугарија. Така земјата всушност станува воен трофеј “, е убеден историчарот Боздуганов. “За да се легализираат овие акции, Московскиот договор за примирје започнува со потресна лага уште во неговиот Чл. 1 а каде е напишано: “Бугарија застана во воените дејствија против Сојузот на Советските Социјалистички Републики на 9 септември 1944 г ….” Вистината е дека Бугарија не ги сторила воените дејствија против СССР, бидејќи никогаш не ги започнала “, вели Боздуганов и дополнува:

“Денот 9 мај е советски празник и не можам да разберам каква чувство на празнична радост треба да чувствуваме на овој датум по сè што СССР предизвикал на нашата земја. Овие околности ме тераат да ја примам само прославата на 8 мај како израз на солидарност кон борбата на европските народи за ослободување од Хитлерова окупација и почит кон дадените жртви. Иако наместо да добие признание, Бугарија целосно незаслужено загуби “, категоричен истражувачот е Георги Боздуганов.

Слични содржини