Во тажната хроники на “помирување” фијаско , разигрувањето оваа недела во Јужна Украина, ќе биде меѓу повеќето понижувачки. серии. За претседателот на Украина Петро Порошенко, кого неговите пријатели го принудија да даде согласност, и  за Ангела Меркел, Франсоа Оланд и претседателот Обама, кои застанаа зад  Порошенко и дозволија оттогаш Владимир Путин да го нарушува примирјето, коментира “Волстрит џурнал”.

20150221.bkllsalibv

Украина сега плаќа со уште изгубена територија, но наскоро може и на НАТО да му се наметне да си плати. Уште пред преговарачите да ја напуштат собата во Минск минатата недела, руските војници и нивните бунтовници го засилија нападот врз железничкиот јазол Дебалцево. Порошенко протестира, но сепаратистите најавија дека градот не бил дел од примирјето. Украинските војници беа принудени да отстапат Willy-nilly под оган од сите страни со непознат број убиени или заробени. “Очигледно е лошо да се изгуби”, подбуцна  Путин за повлекувањето на време на посетата кај автократскиот  колега во Унгарија. “Но, животот не запира”. Освен ако не си Украинец, убиен за време на некое примирје .

Резултатот е дека Путин повторно ја прошири руската периферија или Новорусија во Украина. Сега може да одлучи да се зацврстат овие бенефиции и да почека,  без да презема нови акција за некое време.Тоа го предвиди лобито на Запад за помирување со Русија уште пред една година кога Путин го грабна Крим. Потоа тој се насочи кон Луганска и Донецк. По примирјето од септември неговите војници и  бунтовници напредуваат во Азовско Море кон Мариупол. Наскоро пукањето на овој клучен пристанишен град ќе почне одново. Во меѓувреме Пентагон тврди дека руски војници и оружје продолжуваат да влегуваат во Украина. Но Оланд е непоколеблив во посветеноста на илузионистичкото примирје. “Четворицата лидери се согласивме да ги исполнуваме строго сите предвидени во примирјето мерки”, објавија од кабинетот на францускиот претседател во четвртокот по конференциски повик со лидерите на Украина, Русија и Германија.

“Прекршувањата забележани во последните денови на примирјето, беа осудени.” Но забележете дека не се посочува кој сепак е сторителот, што одговара на пасивната политика. Што се однесува до САД, државниот секретар Џон Кери го притисна рускиот министер за надворешни работи Сергеј Лавров во средата “да престане со руските и сепаратистички напади против украински позиции во Дебалцево и други прекршувања на примирјето “, како што рече портпаролката Џен Псаки. Таа додаде дека “ние не смета дека тоа (примирјето) е мртво”. Од време на време, на позадината на оваа само измама, некој западен лидер е подготвен да признае една ваква тешка реалност.

Последниот е британскиот министер за одбрана Мајкл Фелн кој во четвртокот рече дека тактиката на маскирана инвазија, која Русија ја користи за да ја дестабилизира Украина, претставува “многу реална и непосредна опасност” за балтичките држави кои се членки на НАТО. “Загрижен сум поради Путин “, рече Фелн, цитиран од” Лондон тајмс “.

“Загрижен сум за притисокот  над Балтичките регион, за начинот на кој се тестира НАТО.”

Тој треба да е загрижен уште повеќе по последното понижување во Минск. Насилници во Кремљ сакаат една Голема Русија, над која да може да владеат. Тој сака Западот да биде заплашен и да не му пречи. И, набљудувајќи како западните лидери го молат за милост по Минск, тој може да види јасен пат, по којможе  да го добие и едното и другото.

Слични содржини