Тешко е да бидеме оптимисти за изгледите пред Европа. Франција имаше сериозни проблеми дури и пред ужасните терористички напади во Париз.

Економскиот раст на втората по големина економија во Европа останува анемична, невработените се главно муслимани, а екстремнодесничарскиот Национален фронт на Марин Ле Пен е на пат да победи на локалните избори, пишува Нуриел Рубини, добитник на Нобеловата награда за економија и еден од советниците на претседателот Клинтон , работел за Меѓународниот монетарен фонд, Федералните резерви на САД и Светската банка.

Во Брисел, додека улиците продолжуваат да се покриени од стравот за терористички напади, институциите на Европската унија се борат да изработат некоја употреблива единствена стратегија за управување со протокот на мигранти и бегалци.

Надвор од еврозоната, во Лондон, имаат стравувања за негативните финансиски и економски ефекти од зајакнувањето на монетарната унија и неговата трансформација во банкарска и фискална. А бегалската криза и неодамнешните терористички напади ги тераат повеќе Британци да се прашуваат дали вреди да останат во ЕУ со нејзините отворени граници. Догодина владата ќе го одржи долго ветуваниот референдум за ова прашање. Опасноста Велика Британија да излезе од ЕУ е сосема реална.

Во Берлин германската канцеларка Ангела Меркел се наоѓа под зголемен притисок. Одлуката да ја остави Грција во еврозоната беше преголтано тешко од избирачите и нејзините политички сојузници. Но, она што покани еден милион бегалци, не сретна поддршка на мнозинството Германци и избраните од нив политичари. Во исто време најголемата економија во Европа почнува да губи инерција, поради доцнењето на Кина и многу од новите пазари.

Франкфурт е поделен град. Бундесбанк отворено се спротивставува на квантитативните олеснувања и негативни каматни стапки на Европската централна банка, која, пак, се подготвува да ги зголеми стимулациите за еврозоната. Мнозинството од штедливите Германци не ја одобруваат политиката на ЕЦБ, бидејќи сметаат и со право, дека така со нивните пари се финансираат долговите на земјите во периферијата на монетарната унија.

Во последните месеци раст на масовните убиства во САД

Во оваа средина, економската, банкарската, фискалната, монетарната и политичка унија не е остварлива. Јадрото на еврозоната се противи на периферијата. Популистичките партии настапуваат, а националистите, кои не сакаат обединета Европа и сакаат да ги истераат мигрантите, стануваат се посилни.

Од сите проблеми со кои се соочува Европа, кризата со миграцијата е водечка. На Блискиот Исток, Северна Африка и регионот,протегајќи се од Сахел до Африканскиот рог, има околу 20 милиони емигранти, избегани од граѓански војни, насилство и пропаднати држави.

Ако Европа има проблеми со прифаќањето на еден милион бегалци, како ќе се справи со 20 милиони? Ако Европа не може да ги заштити надворешните граници, договорот од Шенген ќе пропадне и внатрешните граници ќе се вратат, ставајќи крај на слободата на движење, која е основен принцип на европската интеграција.

Но затворањето на вратите за бегалците само ќе ја влоши проблемот, бидејќи ќе ги дестабилизира Турција, Либан, Јордан, предизвикувајќи нови кризи и бранови од иселеници. Да се ​​плаќа на Анкара да ги држи бегалците далеку од Европа е истовремено скапо и неодржливо решение на долг рок.

А проблемите на поголемиот дел од Блискиот Исток, како и Авганистан, Пакистан, и Африка, не можат да бидат решени преку воени и дипломатски средства.

Економските фактори се оние кои ги предизвикуваат конфликтите. Промените во климата водат до брзо намалување на водните ресурси во регионот, во кој голем дел од населението зависи од земјоделството за живот. Ова води до продлабочување на внатрешни конфликти и до ескалација на насилството со етнички, верски и социјален карактер.

До пред неколку години угнетувачките режими во регионот создаваа илузија на стабилност. Тензиите сепак избувна со Арапската пролет и оттогаш постојано расте.

Ништо друго освен план “Маршал” за обнова на економијата на Блискиот Исток, во замена за демократски реформи, поддржан од сериозен финансиски ресурс, не може да ја прекине бегалската криза.

Ако не се најдат економски решенија, конечно овие регионални конфликти ќе ја дестабилизираат цела Европа. Тоа ќе биде преплавена од милиони очајни луѓе кои ќе се радикализираат, бидејќи нема како да добијат ист стандард на живот како европските граѓани. Брановите од терор ќе го обвиваат континентот децении напред.

Затоа некои коментатори ги разгореа тензиите и зборуваат за варвари на портите и ја споредуваат ситуацијата со онаа во почетокот на крајот на Римската империја.

Но Европа не е осудена да пропадне. Кризата треба да доведе до поголема солидарност, споделување на ризикот, повеќе интеграција. Германија може да прифати повеќе бегалци иако не по милион годишно.

Франција и Германија можат да ја финансираат војната против “Исламска држава”. А целиот свет може да даде пари се создавање на фонд за обнова на економијата на Северна Африка и Блискиот Исток. Тоа би било скап потфат, но алтернативата е глобален хаос или како што предупреди папата Фрањо – Трета светска војна.

Но солидарноста започнува дома. А тоа значи Европејците да се спротивстават на националистичките варвари и да ги поддржат реформите за зајакнување на агрегатната побарувачка, промовирање на растот, отворањето на повеќе работни места и зголемување на приходите.