„Епидемијата на корона сега е многу полоша отколку кога започна. Имаме повеќе заразени пациенти кои доаѓаат со благи симптоми и завршуваат на респиратори за половина час и се борат за нивните животи! Медицинските работници се преморени, колабираат од исцрпеност, а во скафандерите сега е толку топло што едвај можеме да дишеме“.
Ова е приказна на д-р Ранко Трајловиќ (34), специјалист за анестезиологија, реанимација и интензивна нега на ККС, од првата борбена линија.
Овој храбар човек прво спасувал животот во Клиниката за пулмологија на КЦС, а неодамна е пренесен за да им помогне на своите колеги во КБЦ „Бежаниска коса“.
Тешка одлука
– Секоја смена помината во ковид центарот е тешка. Состојбата на пациентот се менува од минута во минута и некој од добра општа состојба многу брзо го достигнува респираторот и се бори за живот! Неверојатно е што може одеднаш да се појави кај пациент и да го промени текот на болеста за една минута. Фактот дека најмладиот пациент што го лекував на респиратор имаше само 20 години потврдува колку е страшно сето ова. Настапуваме кога белите дробови ќе ја изгубат својата функција и кога ќе се појави сериозна клиничка состојба – д-р Трајловиќ ја започнува приказната.
– Ставањето пациенти на респиратор е најтешката одлука! Постојано се прашувате кое е вистинското време да ставате на респиратор за да му помогнете на пациентот. Со текот на времето, едно лице се навикнува на тоа, но останува загриженоста дали сте донеле правилна одлука. Сето тоа остава белег. Кога ќе изгубите некого. Тоа е човечки, но и професионален пораз за секој лекар. Многу луѓе ги загубија своите животи во оваа епидемија и особено е тешко кога еден млад човек ќе умре – вели д-р Трајловиќ, а потоа тој во еден здив раскажува како е да се работи во „црвената зона“.
– Сега, во јули, е неспоредливо физички потешко. Замислете дека сте ужасно жедни, па тоа чуство слободно помножете го со 100. Па, така се чувствуваме. Кога е 35 степени надвор, има многу повеќе степени во шок собата, покрај сите уреди и пациенти. Клима уредите не се користат за да не се зајакне ширењето на вирусот, а скафандерите се направени од непропустлив материјал. Значи, ние сме во најлон торба. Количината на топлина што го произведува телото е неверојатна. Ние сме влажни на кожата, жедни сме и едвај можеме да дишеме – раскажува за работата на интензивна нега д-р Траиловиќ.
Ситуацијата е поопасна
На прашањето колку е сменета клиничката слика на заразените во однос на април и мај, кога започна епидемијата, тој рече:
– Сега е потешко и за пациентите и за здравствениот систем. Клиничката слика на заразените е поопасна, бидејќи вирусот се развива побрзо, а терапијата работи многу побавно. Од друга страна, болниците се преполни, медицинските работници се уморни, па станува сè покомплицирано. Физичко исцрпување со постојан стрес, кој е огромен. Ние не лелекаме. Тоа е така.
Симнување од респираторот е нашиот најголем успех
Д-р Ранко Трајловиќ, исто така, опишува како се чувствува кога успешно отстранувате пациент од респиратор.
– Тоа чувство е всушност моторот што го движи ентузијазам и е извор на инспирација и сила да работиме ваква тешка работа. Се разбира, одвојувањето на пациентот од механичка вентилација е исто така комплицирана работа. Кога пациентите конечно ќе зборуваат после многу денови, можете да слушнете различни приказни. Некои не се сеќаваат на ништо, некои мислат дека сонувале, а некои се сеќаваат на сè. Тие се претежно полни со благодарност, приврзани се со нас, тие ни веруваат – горд е д-р Трајловиќ.