Бројките во почетокот не им одеа во прилог.
Додека другите имаа едноцифрен број на новозаразени од вирусот, во Јужна Кореја, бројот на нови случаи во денот се приближуваше до илјада. И тогаш ситуацијата се промени и сега сите се прашуваат што направи Кореја. Одговорот, сепак, не е ниту лесен, ниту краток. Всушност, толку е комплексно што се создава целото сценарио околу него, барем така тврдено, засновано врз официјални податоци.
„Корејското сценарио“, како што го нарекуваат, е проект на група волонтери, „The COVID translate project“, кој во последните неколку недели се посвети на превод на низа документи за тестирање, признавање и лекување на пациенти, контрола на заразениte и нивни контакти, мерки на социјална дистанца, донесување одлуки за спроведувањето на сите овие мерки …
Во основа, тие имаа многу работа, а резултатот од нивната работа треба да се објави денес.
Прво и најважно, заради нивното искуство со слични заразни заболувања, тие имаа правна основа што овозможуваше брзо и ефикасно одлучување што е важно за борба против епидемијата. Корејскиот министер за здравство и останатите началници на правни центри за контрола и спречување на инфекцијата имаат право и одговорност да донесуваат одлуки во врска со воведувањето на социјално растојание, тестирање и голем број други важни прашања што ги мачеа другите држави заради бирократијата.
Покрај тоа, министерот е должен да издава мастер план за вакви ситуации на секои пет години. Дефинира како релевантните институции треба да реагираат во случај на епидемија, какви медицински установи ќе бидат обезбедени со кој вид опрема, како ќе се организираат служби за итни случаи и како ќе ги едуцираат граѓаните со цел да се однесуваат што е можно поправилно. Јужна Кореја, за разлика од многу други, се посвети на тестирање и тие беа во можност да го сторат тоа, и за разлика од многу други, тие имаа внимателно дизајнирана програма за тестирање.
Ако се прашувате како на Корејците не им недостигаа тестови, а сите други велат дека едноставно немаат доволно, еве го одговорот – веднаш штом сфатиле за што се работи, тие испратиле наредба до 20 фармацевтски компании низ целата земја да започнат итно да произведуваат. Една недела подоцна, ги имало, и после тоа сè беше до нив: тестирањето им овозможи брзо да ги пронајдат и изолираат луѓето заразени со коронавирус и сите нивни контакти, со што го спречуваат ширењето на вирусот. Важно е што тие имаа мали, локални тимови од 5-7 лица задолжени за следење на заразените, спроведување безбедносни мерки, спроведување на епидемиолошки испитувања, а над овие екипи внимателно се составуваше цела шема на надредени. Тимовите имаа задача да направат тестирања, но исто така набудуваа дали заразените се приближувале до мерките за социјално растојание и дали ги пријавуваат промените (преку официјална апликација) во нивниот здравствен статус, двапати дневно.
Акцентот беше ставен на условите на домашната нега за да не пропадне болничкиот систем. На луѓето во самоизолација им била платена храната, услуги за стриминг и психолошката поддршка. Она што е исто така многу важно е дека на граѓаните им е обезбедена заштитна опрема во форма на маски и ракавици.