Рускиот портал „Раша Тудеј“ објави анализа за економските трошоци и придобивки што и ги донесе на Русија анексијата на Доњецката и Луганската народна република, како и регионите Херсон и Запорожје, откако Државната Дума денеска ги ратификуваше договорите за нивно пристапување кон Руска Федерација.
Граѓаните кои живеат на споменатите територии со големо мнозинство гласале за приклучување кон Русија на референдумите одржани во септември, пишува порталот.
Економистите велат дека обновата на тие територии уништени од конфликт ќе бара огромни инвестиции, но имајте предвид дека приносот може да биде уште поголем.
Вкупната површина на Донбас, Херсон и Запорожје е речиси 109.000 квадратни километри или повеќе од 15 проценти од вкупната површина на Украина. Повеќе од осум милиони луѓе живеат на териториите кои имаат повеќе од 5,6 милиони хектари обработливо земјиште. Москва допрва треба да ги одреди идните граници на Херсон и Запорожје, бидејќи некои делови од нив се уште се под контрола на украинските војници, додава порталот.
Донбас, со својата економија базирана на јаглен, беше индустриското срце на Украина. Доњецката Народна Република (ДНР) до 2014 година учествувала со 20 отсто во украинското индустриско производство, се наведува во анализата.
Во тој регион, богат со минерали, се наоѓа четвртото најголемо наоѓалиште на јаглен во Европа, чии резерви се проценуваат на над 10 милијарди тони. До февруари 2022 година, во Донбас работеа 115 рудници за јаглен, кои произведуваа околу 70 милиони тони од таа суровина годишно. На територијата на регионот Доњецк има и осум електрани.
Народна Република Луганск (ЛНР) е, понатаму се наведува, важен транспортен центар и е позната по својата металуршка, механичка и земјоделска индустрија. Има и хемиски и фармацевтски фабрики и неколку рудници за јаглен. Низ нејзината територија минуваат голем број значајни транзитни автопати, а од локалните власти велат дека земјоделскиот потенцијал е голем, а фокусот е ставен на производството на жито.
Регионот Запорожје, истакнува „РТ“, е центар на снабдување со енергија, со трите моќни производители на електрична енергија – нуклеарната централа Запорожје, најголемата нуклеарна централа во Европа, со хидроелектраната Днепар и ветерната електрана Ботијево.
Запорожје е 2019-2020 година. произведува околу 40 милијарди киловат час електрична енергија годишно, што е приближно 25 до 27 отсто од целиот енергетски сектор во Украина. Тој регион има бројни големи индустриски и машински погони, меѓу кои е и фабриката за автомобили во Запорожје (ZAZ) со производство на 150.000 возила годишно.
Реката Днепар, акумулацијата Каховка и Азовското Море играат значајна улога во економијата на Запорожје, кој исто така има голем потенцијал за индустриско одгледување риби.
Регионот Херсон е специјализиран за бродоградба и е познат по одморалиштата и земјоделството. Има најголема површина на обработливо земјиште од речиси 20.000 квадратни километри. Во тој регион се произведуваат житарки, сончогледи и зеленчук. Плодното земјиште овозможува две, а понекогаш и три жетви во една сезона.
Нејзините други традиционални индустрии се сточарството и винарството. На таа територија се планира развој на одморалиште и туристички кластер, кој има пристап и до Азовското и до Црното Море.
Со приклучувањето кон овие области Русија доби земја со неверојатен земјоделски и индустриски потенцијал, но со многу пропадната инфраструктура, пишува „РТ“. Примарниот интерес на владата, додава тој, е да ги интегрира тие територии и да им помогне да го надминат јазот во економскиот развој и да се опорават од уништувањето предизвикано од конфликтот. Првично, Москва ќе ги финансира буџетите на овие четири региони, а во иднина, со продлабочување на интеграцијата и рестартирање на економијата, обемот на трансфери од федералниот буџет ќе се намалува, велат експертите.
Поставувајќи го прашањето како Донбас, Запорожје и Херсон би можеле да придонесат за руската економија, „РТ“ ја истакнува нивната исклучително поволна географска положба, која нуди огромни можности поради присуството на пристаништа и поморски патишта со југот на Русија.
Пристапот до клучното пристаниште Мариупол во Азовското Море значи потенцијално зголемување на испораките на јаглен и други стоки во Африка и јужноазиските земји. Според „РТ“, овие региони можат да придонесат за обезбедување национален суверенитет на храната и зголемување на извозот на храна во „пријателските“ земји. Експертите проценуваат дека потенцијалниот придонес за руската економија би можел да вреди трилиони рубљи, па дури и повеќе, се заклучува во текстот на рускиот портал.