Во неврзан муабет пред десеттина години една пријателка, присетувајќи се на детството, го цитираше татко ѝ со неговата редовна реплика, кога си прилегнувал после ручекот, упатена до неа и нејзиниот брат.
Таа изворно гласела „И пробудите ме само ако нападну Бугари!“ („И разбудете ме само ако нападнат Бугарите!“), во склад со српското потекло на татко и, кој дошол во Скопје пред земјотресот, формирал семејство и останал овде до крајот на животот.
Пријателката ја евоцираше детската зачуденост зошто некој воопшто би ги напаѓал, па уште тоа да се Бугарите. Се обидов да ја објаснам таа своевидна поговорка за секојдневна употреба со „инвентирање“ на српската епика:
„Ако нападнат Хрвати, Албанци, Македонци, Бошњаци… тоа веројатно е ситна боранија, лесна за справување. Но, ако нападнат Бугарите, е тоа е веќе во најмала рака Балканска војна, а во два случаи и Светска војна“.
Целиот текст можете да го прочитате на следниот линк.