„Кина е опасност за ЕУ и предупредувам дека е изложена на уцени и условување, а кинескиот претседател Си Џинпинг е диктатор, но ЕУ и нејзиното индустриско опкружување ја гледаат Кина како економски партнер, не земајќи предвид дека ако европските инфраструктури почнуваат да зависат од технологиите во Пекинг. тие ќе биде изложени на уцени и условување“, е суштината на пораката испратена во интервју за весникот „Ла Република“од Џорџ Сорос, претставен како финансиер и филантроп, кој е на чело на мрежа на меѓународни фондации кои ја промовираат правдата и независните медиуми.
На прашањето дали кризата со коронавирусот може да ја забрза новата Студена војна меѓу Кина и Соединетите држави, тој рече дека односот меѓу двете земји е многу сложен, затоа што тие требаше да работат заедно на климатските промени и потрагата по вакцината „Ковид-19“, а од друга страна дека не може да се работи ако постои конкуренција кој ќе дојде до неа и кој ќе ја користи затоа што „фактот дека тие се два различни системи, едниот демократија и другиот автократија, ги прави работите уште потешки, но многумина веруваат дека треба да работиме тесно со Кина. Јас не се согласувам со тоа“, заклучува г-дин Сорос.
Ако се земе предвид дека Западот треба да го брани својот демократски систем, кога станува збор за климатските промени и коронавирусот, треба да се најде начин за соработка и нема да биде лесно. Истакнувајќи дека тој е лично во солидарност со кинескиот народ кој живее под доминација на Си Џинпинг, тој подвлекува „дека Кина претставува закана затоа што тој е диктатор кој консолидирал режим заснован врз принцип сосема спротивен на оној на ЕУ, но сè уште не е јасен за земјите од ЕУ или индустриските средини“, особено Германија, која ја гледа Кина како економски партнер и не води сметка дека е така изложена на уцени и условување“.
Што мисли за Италија, дали по „Брегзит, е можен „Итаегзит“, Сорос смета дека „важно е да се избегнат другите земји да не одат по ист пат и Италија е на врвот на неговите грижи“, затоа што „што би била Европа без Италија.
„Точно е дека Италијанците имаа порано поголема доверба во ЕУ, но тие беа вознемирувани за време на вонредната состојба од страна на бегалците и ЕУ ја остави целата таа тежина на товарот како прва земја на нивниот влез без да го споделат тој товар “.