Бунтот на поддржувачите на проповедникот по ништо не личи на претходните воени преврати во земјата.
Поранешниот началник на Генералштабот на Турција Илкер Башбуг ги анализира контрамерките на претседателот Ердоган и на владата по неуспешниот обид за државен удар, и упати 10 пораки. Башбуг даде интервју за телевизиска емисија на CNN Turk, а водителот Ахмет Хакан ги синтетизира заклучоците весникот “Хуриет”.
Според Башбуг бунтот на поддржувачите на Фетхуллах Гулен по ништо не личи на претходните воени преврати во земјата, кои успевале поради целосното едномислие во вооружените сили – планот сега е подготвен од структура надвор од Турција и е спроведен преку гранките на местото, но импулсите се различни и мерките против ова искуство треба да се во согласност со тоа, вели Башбуг.
Залудно ли ЦИА да му дава шанса на Гулен – тој живее во САД, кој друг, ако не разузнавањето на ЦИА го поддржува и му обезбеди дозвола за престој таму, против што да го користи, прашува реторички Башбуг. Тој смета дека вистинската цел на планот за преврат е турската армија – прво таа беше намерно вовлечена за неуспехот во борбата против тероризмот, но оваа теза не издржа и тогаш беше подготвен комплот против неа, кој исто пропадна, а потоа се дојде до внатрешната мобилизација на луѓето на Гулен и обидот за преврат со главната цел слабеење и одземање до крај моќта на армијата, како тука треба да се мисли за Сирија и варијантите за ново прекројување на границите.
Бунтовниците знаеле однапред дека се осудени на не успех и покрај тоа се кренаа поради сопственото очај и тесното грло. Претседателот Реџеп Ердоган беше оставен сам во отпорот против овие луѓе со години, неговите претходници – Тургут Озал го поддржуваше Фетхуллах Гулен, Булент Еџевит се однесуваше со симпатии кон него, а Неџметин Ербакан беше дистанциран.
Партијата на правдата и развојот / АКП / во периодот 2002 – 2007 година ја следеше тактиката на добри односи со оваа заедница, но со претпазливост таа да не се цели во вооружените сили. Овој период се карактеризира со тоа “Што побараа, да не им даваме”, но потоа во 2012 – 2016 година започна војната со овие луѓе, а во неа Ердоган беше оставен сам против сите, го остави и неговата партија, и министрите, коментира Башбуг.
Според него бунтот не се реализира во командниот синџир на вооружените сили, а во инфилтрирани во неа луѓе на Гулен, но контрамерките го пренасочија фокусот и се насочија воопшто кон повисоките офицери.