Постојаниот и зголемен пораст на човечката популација доведува до населување на нови области и продолжување на интензивната урбанизација. Градовите се веќе пренаселени, што доведува до потреба од проширување во недопрени села. Овие области, во моментов населени со диви видови флора и фауна, се соочуваат со зголемен притисок.
Истражувањето на Универзитетот во Мичиген сугерира дека до 2070 година, повеќе од половина од површината на Земјата ќе доживее зголемено преклопување помеѓу човечката популација и дивиот свет, што може да има далекусежни последици. Поточно, голем број луѓе ќе живеат во непосредна близина или директно во живеалиштата на дивите животни, пренесува порталот Енерџи.
Како што е наведено, преклопувањето ќе се зголеми на околу 57 проценти од глобалната копнена површина. Еден од примерите каде што веќе има значително преклопување се Кина и Индија и се очекува дополнително да се зголемува.
Под „напад“ во иднина, ќе има шуми во Африка и Јужна Америка богати со биодиверзитет. Сепак, она што загрижува е дека овие области се дом на многу загрозени видови кои дополнително ќе се најдат под притисок поради присуството на човечка популација.
За Јужна Америка, се проценува дека богатството на цицачите ќе се намали за 33 отсто, водоземците за 45 отсто, влекачите за 40 отсто и птиците за 37 отсто. Во Афика, популацијата на цицачи може да се намали за 21 отсто, а популацијата на птици за 26 отсто. Ова негативно влијание врз биодиверзитетот ќе доведе до сериозни последици за екосистемите и луѓето.
Објаснувајќи со конкретен пример, истражувачите изјавија дека птиците што јадат инсекти играат клучна улога во земјоделските екосистеми со намалување на популацијата на штетници. Сепак, повеќе од две третини од земјоделското земјиште кое ќе доживее зголемено преклопување со дивиот свет до 2070 година ќе ги изгуби овие видови птици, што може да резултира со зголемен број на штетници и намалена продуктивност на земјоделските култури.
Дополнително, мршојадците како хиените исто така играат значајна улога во намалувањето на ширењето на болести како беснило или говедска туберкулоза преку собирање отпад од урбаните области. Бидејќи често се сметаат за непожелни животни и се прогонувани, може да има негативни последици по здравјето на луѓето.
Како што се зголемува преклопувањето меѓу луѓето и дивиот свет, стратегиите за зачувување мора да се прилагодат на новите предизвици. Традиционалните пристапи, како што е воспоставувањето строго заштитени подрачја, се сè потешко да се постигнат, особено кога вклучуваат преместување на локалните заедници.
Затоа, идните методи ќе треба активно да го вклучуваат локалното население, земајќи ги предвид нивните потреби и права. Ова може да вклучи создавање коридори за живеалишта или привремена заштита во критичните периоди за дивите видови. Истражувачите заклучуваат дека навременото планирање може да овозможи одржлив соживот меѓу луѓето и природата, да ја зачува биолошката разновидност и да ги намали конфликтите.