Додека претседателската кампања во САД, војната на Русија против Украина и конфликтот во Газа го окупираа светското внимание, Пекинг ја искористи можноста да обезбеди поддршка од 70 земји за воена акција против Тајван.
На Народна Република Кина ѝ е потребна оваа согласност бидејќи, по можен напад врз демократската островска држава, сојузниците на Тајван најверојатно ќе се обидат да донесат резолуција во Обединетите нации со која се осудува таквиот воен потег. Со обезбедената поддршка, ваквата резолуција би имала многу помали шанси да добие мнозинство.
Според британскиот магазин Економист, во последните 18 месеци, споменатите 70 земји ја прифатиле формулацијата на Пекинг во официјални декларации и изјави, според кои Народна Република Кина има право да ги користи „сите средства“ за „повторно обединување“ на Тајван со Кина. Ова експлицитно вклучува и воена сила.
Сегашната позиција на Соединетите Држави и нивните сојузници во однос на конфликтот меѓу двете страни од поранешната кинеска граѓанска војна – Република Кина (сега Тајван) и Народна Република Кина – е дека ниту едната не би смеела насилно да го менува прецизно договорениот статус кво.
Сепак, семоќниот кинески лидер Си Џинпинг ја истакна анексијата на Тајван како главна цел на своето владеење откако ја презеде функцијата во 2013 година, а тоа сè повеќе го потврдува со зборови и дела. Кинески борбени авиони го надлетуваат островот речиси секојдневно, додека крајбрежната стража на Пекинг ја провоцира тајванската и се заканува со целосна блокада.
Седумдесетте земји кои ја поддржуваат Кина ја опфаќаат Азија, Европа, Африка, Океанија и Латинска Америка; 97 отсто од нив, вклучувајќи ги Јужна Африка, Египет и Пакистан, припаѓаат на таканаречениот Глобален Југ. Во многу од овие земји, Кина обезбеди пристап до клучни природни ресурси и финансираше инфраструктурни проекти, вклучувајќи пристаништа и патишта. Затоа Пекинг има доволно влијание да ги принуди овие земји да ги следат неговите политики.
По дипломатската офанзива на Пекинг, вкупно 89 земји во Обединетите нации сега ќе се согласат дека Кина може да ги искористи „сите средства“ против Тајван. Вкупно, 119 држави, кои сочинуваат 62 отсто од членките на ОН, ги признаваат територијалните претензии на Пекинг кон Тајван. Со оглед на овие бројки, аспирацијата на Тајван за членство во Обединетите нации веројатно нема да се реализира. Во моментов, само дванаесет земји во Генералното собрание на ОН дипломатски го признаваат Тајван.
Успешната изолација на Тајван покажува дека Си Џинпинг научил од грешките на Владимир Путин во нападот на Украина. Лидерот на Кремљ не очекуваше единствена реакција од Западот, кој ја осуди агресијата и воведе санкции. Со мнозинството држави на ОН на своја страна, Си може да смета на фактот дека осудата на потенцијалниот кинески напад врз Тајван нема да добие поддршка од мнозинството и дека Народна Република Кина, за разлика од Русија, најверојатно нема да се соочи со санкции.
Ова е лоша вест за Тајван. Островската држава, која неуморно (а понекогаш и успешно) го промовира своето право на постоење, останува беспомошна пред растечката кинеска моќ.
Народна Република Кина, која со децении ја поддржува палестинската борба за сопствена држава и ги критикуваше како што ги нарекува „империјалистичките сили“, не дозволува никакво мешање кога станува збор за правата на Тајван.