Истражувачи од Јапонија развија алтернатива на пластиката која не ги загадува океаните. Овој нов материјал е цврст и издржлив како конвенционалната пластика, но со една клучна разлика: кога ќе дојде во контакт со солена морска вода, таа целосно се раствора, оставајќи зад себе молекули кои микроорганизмите можат да ги изедат.
Експерименталните наоди од истражувањето, предводени од Центарот за наука „RIKEN„, беа објавени минатиот ноември во научното списание „Science“.
Научниците ширум светот долго време се обидуваат да развијат безбедни и одржливи материјали кои би можеле да ја заменат конвенционалната пластика и на тој начин да го намалат проблемот со загадувањето.
Според авторите на студијата, и покрај фактот што денес постојат различни видови биоразградлива и рециклирана пластика, еден голем проблем сè уште останува нерешен: кога ќе стигнат до океанот, тие не можат да се разградат бидејќи не се растворливи во вода.
Распаѓањето на таквата пластика создава микропластика, односно пластични честички помали од пет милиметри кои му штетат на морскиот живот и преку синџирот на исхрана стигнуваат до човечкото тело.
Најчесто користените видови пластика денес се состојат од атоми и молекули поврзани со силни врски, кои се отпорни на микроорганизми и надворешни влијанија како што се вода, светлина, кислород и топлина. Ова е причината зошто овие материјали се исклучително издржливи. Сепак, ова дополнително значи дека неправилно отстранетиот пластичен отпад се распаѓа многу бавно, загадувајќи ја животната средина.
Од друга страна, биоразградливата пластика од Јапонија се состои од молекули со средна големина поврзани со врски кои се доволно силни за употреба, но многу брзо се разградуваат под одредени услови. А тие „одредени услови“ се всушност солена вода.
Во солената, морска вода, распаѓањето на новата пластика се одвива за само осум и пол часа, додека во обичната, десолинирана вода, материјалот ја задржува својата структура.
Откако ја открија силната пластика која може да се разградува со морска вода, следниот чекор на истражувачите беше да го тестираат нејзиниот квалитет: новиот материјал е нетоксичен и незапалив и може да се преобликува на високи температури исто како и обичната пластика.
Тимот произведе пластика со различна цврстина и цврстина која во многу случаи е подобра од конвенционалната пластика. Тоа значи дека материјалот може да се прилагоди според потребата: од тврда и отпорна пластика до силиконски-меки и еластични материјали. Можна е примена во 3D печатење, како и во медицината.
Откако се раствориле во солена вода, научниците успеале да повратат 91% и 82% од почетните компоненти, што покажува дека материјалот лесно се рециклира.
Во почвата, пластичните фолии целосно се распаѓаат за само 10 дена, обезбедувајќи ја почвата со фосфор и азот слично на ѓубривото.
„Со овој материјал создадовме целосно ново семејство на пластика која е силна, стабилна, може да се рециклира, мултифункционална и што е најважно, не создава микропластика“, изјави Такузо Аида, еден од авторите на студијата.
Иако ветува, новата пластика има уште долг пат пред масовното усвојување. За да биде навистина остварлива замена за пластиката каква што ја знаеме, ќе треба да се произведува во големи количини по ниска цена. Добрата вест е тоа што една од состојките е евтина и лесно достапна, додека другата може да се добие со едноставна синтеза од комерцијални хемикалии.
Истражувачите сега работат на развој на нови верзии кои би опфатиле уште поширок опсег на апликации. Флексибилноста на материјалот моментално е послаба во споредба со конвенционалната пластика, но тимот верува дека наскоро ќе го решат и тој предизвик.