Исламистите го предизвикуваат вечната судир.
Конвенционалните мерки се бескорисни – непријателот е внатре и не може да биде запрен.

Конфликтот кој се противи западните цивилизациски вредности, фанатичниот исламизам на терористите од ИД, доби нови, ужасни димензии оваа недела.

За прв пат од континуираната над две децении кампања против исламскиот тероризам “војната” од крваваполитички конфликт и алчна борба за богатење стекна навистина опасно религиозна цел.

Ќе се зачудите, но по непишано правило досега “ние” не бомбардираме џамии на Блискиот Исток, а “тие” не напаѓаа христијан храмови во Европа.

Барем додека доктрината на фанатиците номинално имаше нешто заедничко со исламот – имам и христијанските свештеници беа ист вид “божји луѓе”, како за разбирањата на “Западот”, така и за Талибанците, и членовите на бројните разграноци на “Ал Каеда” по целиот свет – од “Боко Харам” во Нигерија до “Абу Сајаф” во Филипини.

Со војната во Сирија и распаднатиот Ирак се појави ИД кој воведе практика на недискриминација во масакрот на невини луѓе – христијани маронети, друзи, шиити, Курди и др., во името на узроденото разбирање на верска предодреденост.

Но, по непишано правило започна да се распаѓа на парчиња, особено за време на големи празници на споменатите верски групи. Терор е тоа!
На 26 јули оваа година двајца вооружени со ножеви мажи навлегоа преку задниот влез во католичка катедрала во француското гратче Сент Етјен де Рувре, во околината на Руан, во земјите на древните норми.

Нападот е извршен за време на утринската миса. Фанатиците земаа пет лица како заложници, во мнозинството луѓе на поодминати години и на најварварски начин му го пресекоа грлото на 86-годишниот свештеник, преподобниот Жак Амели, кој беше заклан на колена пред олтарот на храмот.

Терористите прават снимање и читаат проповед на арапски пред Крстот. Еден од заложниците е тешко повреден. Терористите ги ослободуваат сите киднапирани пред да се нафрлаат врз полициски единици со извици “Алах е голем!” И “одмаздувајте им се христијаните кои сакаат да ни испоубијат!”.

Напаѓачите се ликвидирани од локалната полиција уште пред пристигнувањето на специјалните единици. Еден од нив се покажува локален младинец, 19-годишниот Адел Кермиш, Французин од алжирско потекло. (До завршувањето на бројот француските власти не го беа објавиле идентитетот на вториот напаѓач, како и тоа каква е неговата врска со Кермиш или ИД.)

Исламистите од “калифатот” ги препознае двајцата убијци за “свои војници”.
За гратчето Сент Етјен де Рувре со 30 000 жители, каде што буквално секој познава секој, а повеќето луѓе пораснале пред очите на отец Жак Амелија, веста е повеќе од шокантна.

Жителите со натажени и крвави лица од плачење кружат околу катедралата и кметството и не наоѓаат објаснување за тоа што се случило. Француски медиуми го опишуваат напаѓачот како самоодна “темпирана бомба”. За некои од соучениците бил “тивко, дури забавно момче”; додека за “пријателите од соседството” е саморадикализирал со тип кој дури сам си измислуваш пасуси од Куранот, за да се бранат тезите и аргументите со кои сакале да влијае на своите врсници.

А доктрината на Кермиш сосема не е плитка – “не можеме да живееме во оваа земја на безбожници, Франција”; “Треба да одиме да се бориме со нашите браќа во Сирија”.
Последното – Кермиш обидел два пати – еднаш пред 18 месеци, кога беше уапсен во Германија, уште малолетен, на пат за сириските боишта; вториот пат во Турција, на почетокот на оваа година, кога му е изречена мерка притвор во Франција.
По неколку недели во затвор во пролетта 2016 година “кандидат-терористот” е ослободен во домашен притвор. Контролата врз него се остварува од полицијата преку електронска нараквица. Поради неговата млада возраст благосостојбата француската правда му дозволила да го напушта својот дом по четири часа на ден, од 08,30 до 12,30 часот. Нападот во катедралата во Сент Етјен де Рувре започнува во 09,45 часот.

По веќе 8 месеци воена состојба и ѕверства секакви конвенционални мерки изгледаат бескорисни. Непријателот е внатре и не може да биде запрен само така. Лидерите на сите верски заедници во Франција – пошироката муслиманска, најголемата во Европа еврејска, католици, протестанти, православни и евангелисти – осудија со остри зборови напади врз животот и верата на невини луѓе.

Скршени срца, солзи луѓе подразбираат бденија со свеќи, секојдневјето на Французите одамна не е само жени, вино и песни. Сосема не. И е можно наскоро да не се врати на романтиката,
бидејќи откако Франција стана главната арена за одмазднички напади на исламистите против Европа, “војниците на калифатот” – планот или не, успеваат многу успешно да ја следат доктрина на фанатиците од Рака, иако веќе две години е “осакатена од бомбардирање” над калифатот. Со причина безбедносните експерти велат дека сите напади од последните две години во

Франција извршени во името на ИД, последователно избираат за цели симболи на западноевропскиот начин на живот. И поуките треба да се бараат надвор од разбирањето за непредвидливите настани на плиткоумното варварство и на зовриените терористи.

Слободата на говорот во Европа беше уништена во лицето со нападот врз редакцијата на “Шарл Ебдо” во почетокот на 2015 година Истиот ден следуваше и удар против француската еврејска заедница со нападот во супермаркетот во Париз. Следеа крвавите напади врз цивилизациски вредности на Стариот свет: експлозиите за време на фудбалски натпревар помеѓу Франција и Германија, стрелање пред париски ресторани и концертната сала “Батаклан” во еден црн петок во ноември минатата година.

Во состојба на готовност во целото времетраење на Европското првенство ова лето татковината на Волтер и Русо речиси зеде здив на олеснување со крајот на шампионатот – седум месеци без напад.

Дена подоцна, на годишнината од падот на Бастилја – 14 јули, францускиот претседател Франсоа Оланд најави дека вонредната состојба во земјата ќе биде укината “следните денови”. Истата вечер терорист однесе 80 човечки животи во Ница и повреди стотици други.

Калифатот им проповеда на своите следбеници дека на светот му претстои апокалиптичен судир меѓу “Римјаните” – сфаќајте христијанскиот свет – и “армиите на исламот”, кој ќе се одржи пред ѕидовите на Дабиг, во околината на сирискиот град Алепо.

Според нивната интерпретација оваа битка ќе го означува крајот на западната цивилизација и возобновувањето на глобалниот калифат. За да се случи, сепак, ќе мора прво да не привлечат на бојното поле. А тоа е можно само ако нивните “војници” ни помогнат назад со агресија во Европа. Едниот здрав разум ни останал за надеж.