Претпоставката дека доларот е средството, кое е сигурно прибежиште во светот, е константа во овој свет кој постојано се менува. Оваа година, ова е дефинитивно точно. Индексот на доларот, познат како DXY и ја мери вредноста на зелената банкнота во однос на другите главни валути, е на највисоко ниво од јули 2020 година и се чини дека е на работ на пораст, поттикнат од високата инфлација во Соединетите Американски Држави и повторното закрепнување на економијата. И двете го зголемуваат притисокот врз Федералните резерви да ги зголеми каматните стапки, што пак ја зголемува релативната привлечност на доларот, пишува Маркус Ешворт за „Блумберг“ во својата анализа.
Основното правило на девизниот пазар е дека посилниот долар им штети на економиите – особено на кревките во подем – кои се потпираат на увоз на суровини по цени во долари. Негативната страна на ова е што економиите што извезуваат суровини и јаглеводороди добиваат валутен поттик. Но, големите извозници, како што се Европската унија и Јапонија, исто така имаат корист кога нивните валути се релативно поевтини во однос на доларот. Европската централна банка секако не протестира против одржливата слабост на еврото бидејќи регионот се обидува да се опорави од пандемијата.
Тоа е малку покомплицирано за американската економија: и покрај огромниот трговски дефицит, економското влијание е донекаде неутрализирано со фактот дека доларот е светската резервна валута. Банката на федерални резерви избегнува да дава какви било ставови за вредноста на доларот при утврдувањето на каматната политика. Но, неговата непоколеблива желба да ги задржи каматните стапки блиску до нула и неговите тековни десетици милијарди купувања на обврзници секој месец изгледаат сè потешко да се оправдаат. Понатамошни силни податоци за пазарот на трудот би можеле да ја променат рамнотежата.
Ништо во животот не е едноставно. Така, Банката на федерални резерви треба да направи добра рамнотежа помеѓу не задржувањето на ниски каматни стапки предолго, што би можело да бара дополнително нивно зголемување за да се урне инфлацискиот ѕвер или навистина да се повлече стимулацијата премногу нагло и да предизвика повторување на пазарната хистерија од 2013 или 2018 година Поранешниот претседател на ФЕД во Њујорк, Бил Дадли смета дека ФЕД доцни со затегнувањето и е во тешка ситуација, но 10-годишниот принос на американските државни хартии од вредност од 1,6% покажува дека пазарот на обврзници сè уште верува во вештините на централната банка.
Неодамнешното зголемување на индексот на потрошувачки цени во САД за 6,2% (октомври на годишна основа) е очигледна и актуелна опасност: ако оваа инфлација, која е многу повисока од целта од 2%, опстојува, таа само ќе го повлече напред во времето прекинувањето на квантитативното олеснување (купување на средства) на ФЕД. Податоците за вработување посилни од очекуваното во октомври само потврдуваат дека економијата побрзо закрепнува од пандемијата, поттикната од фискалните програми од повеќе трилиони долари и билансот на Банката на федерални резерви, кој брзо се приближува до 9 трилиони долари. Не е тешко да се заклучи дека тоа може да го забрза првото зголемување на каматните стапки.
Повисоките приноси ќе го направат доларот попривлечен. Зголемената глобална несигурност само го забрзува процесот. Растот во САД не треба да биде најсилен во светот, туку едноставно меѓу најсилните. Ова ќе го поддржи доларот.
Тоа не значи дека доларот во моментов е евтин. Може да биде фрустрирачки да гледате скапи работи кои едноставно стануваат уште поскапи. Но, подобрувањето на економските услови и новите фискални стимулации во Соединетите Држави значат дека постојат дополнителни причини да се избегнат занемарливите приноси во Европа и Јапонија.
Ниту една студија за доларот не е комплетна без да се погледне Кина. Јуанот постепено зајакна во однос на доларот во последните 18 месеци. Кинескиот извоз е импресивно зголемен, но севкупната економска слика слабее. Затоа, не си правете илузии дека силата на јуанот е нешто друго освен внимателно контролирана работа. Пекинг е фокусиран на двојната задача да ја стимулира побарувачката на домашните потрошувачи, истовремено ограничувајќи ја штетата од кредитната експлозија на својот пазар на недвижности, кој е надвор од контрола. Силниот јуан има предност и во намалување на влијанието на повисоките цени на суровините врз домашните производители, како и намалување на трошоците за складирање на основни ресурси.
За да се ублажи дел од влијанието на посилниот долар, Кина постојано го намалува уделот на зелените банкноти во пондерираната валутна кошница, која ја користи за да ја постави дневната референтна стапка на јуанот. Покрај тоа, Пекинг дозволува значително повеќе странски капитал да се инвестира на домашните пазари на акции и обврзници. Странските инвеститори поседуваат 2,3 трилиони јуани (360 милијарди долари) во кинески државни обврзници, привлечени од нивните значително повисоки приноси.
За акционерските фондови, ова е шанса да се добие поширока изложеност на втората по големина економија во светот. Но, во одреден момент, кинеските власти ќе одлучат дека одржувањето на нивната валута ја исполнило својата цел и ќе дозволи јуанот природно да ослабне – додавајќи уште една среднорочна причина за поседување на доларот. Да се држи валута со контрола на капиталот е дефинитивно за храбрите.
Сè уште нема ништо што може да ја надмине моменталната привлечност на доларот, бидејќи индексот S&P 500 цели кон нови рекордни височини. Растечката економија, берзата во која доминира мантрата „да не го пропуштиме нагорниот тренд“ и не толку далечните изгледи за зголемување на каматните стапки ја прават американската валута прилично погодно засолниште од многубројните проблеми во светот. Исто така, корисно е што Банката на федерални резерви повеќе не ја поддржува глобалната економија преплавувајќи го светот со долари, како што тоа го правеше среде пандемијата. Инвестирањето во долари засега е логична стратегија, барем до следниот економски пад предводен од САД, или некоја грешка на ФЕД.