Далеку од источниот фронт во Украина се води нова борба – не од ровови, туку преку споредни улици и широки авении. Непријателите овде се викаат Павлов, Чајковски и Катерина Велика.
Низ Украина, властите започнуваат проекти за, како што велат, „деколонизација“ на нивните градови. Улиците и метро станиците чии имиња ја потсетуваат историјата на Руската империја или Советскиот Сојуз се под лупата на населението кое сака да се ослободи од трагите на нацијата која изврши инвазија кон крајот на февруари.
„Ние ја браниме нашата земја, исто така и на културните фронтови. Не сакаме да имаме никаква врска со убијците“, рече Андриј Москаленко, заменик градоначалник на Лавов и шеф на одборот, кој ги разгледа имињата на секоја од над 1.000 улици во градот.
Украина не е првата земја што презема такви чекори, а Соединетите држави со децении се борат да ги преименуваат спомениците од Граѓанската војна. Ова не е ни прв пат Украина да покренува иницијатива – по падот на Советскиот Сојуз, таа беше една од многуте источноевропски земји кои ги преименуваа улиците и ги отстрануваа статуите во спомен на ерата на комунистичкото владеење што стана синоним за тоталитаризам.
Овој пат, одлуката за бришење руски имиња не е само симбол на пркос на инвазијата и советската историја, рече Васил Кмет, историчар од Националниот универзитет Иван Франко во Лавов. Исто така, станува збор за реафирмирање на идентитетот на Украина, за кој многумина веруваат дека е потиснат под вековната доминација на нејзиниот помоќен сосед, рече тој.
„Концептот на деколонизација е малку поширок. Денес, руската политика се гради врз пропагандата на таканаречениот руски мир, светот на рускојазичното подрачје. Станува збор за создавање моќна алтернатива, модерен украински национален дискурс“, објасни Кмет.
Западниот град Лвов е една од многуте области што преземаат чекори за „деколонизација“. Таков е северозападниот град Луцк, кој планира да преименува над 100 улици. Во јужниот пристанишен град Одеса, чии жители се претежно Руси, политичарите расправаат дали да се отстрани споменикот на Катерина Велика, руската царица која го основала градот во 1794 година.
Во главниот град Киев, Градскиот совет ја разгледува можноста за преименување на метро станицата Лео Толстој по Василиј Стус, украински поет и дисидент. Станицата „Минск“, именувана по главниот град на Белорусија, наскоро би можела да биде преименувана во „Варшава“, како дел од поддршката на Полска за Украина.
И не се само руските имиња под лупа. Лвовскиот комитет исто така, планира да ги избрише имињата на улиците во чест на некои Украинци. Едниот е именуван по писателот Питер Козлањук, кој соработувал со советските безбедносни агенции, вклучително и КГБ.
На неколку километри од Лвов, Виктор Мелничук поседува фабрика за правење знаци која се подготвува да направи нови плочи и столбови за преименуваните улици. Иако признава дека има деловен интерес за каква било промена, тој е амбивалентен за некои нови имиња.
„Можеби треба да задржиме некои класични писатели или поети ако се од други периоди. Не сум сигурен. Не можеме целосно да отфрлиме сè. Имаше нешто добро таму“, рече тој.
Како што истакнува, кога улицата ќе се преименува изгледа како да се праќа порака дека личноста не е важна.