Истражувањето на консултантската компанија EY покажа дека само една од пет компании ја смета Германија за привлечно место за декарбонизација на производството – со прекумерна бирократија најголемата пречка за спроведување на промените. Консултантската куќа анкетирала над 200 фирми, од кои 30 отсто имале годишен обрт од над 1 милијарда евра. Три четвртини ја наведоа бирократијата како голема пречка за намалување на емисиите од производството, додека 63 отсто се пожалија на високите цени на енергијата. Добивањето дозволи за зелен индустриски развој во Германија често е „повеќегодишна одисеја“, вели Сајмон Фаренхолц, шеф на EY за консултации за одржливост за стратегија и трансакции. „Германија е во опасност да заостане во обезличувањето на карбонизираното преобликување на производството“, тврди Фаренхолц.
Сепак, истражувањето покажа дека само една од осум компании размислува да се пресели во странство. Дваесет и осум отсто ја сметаа Скандинавија како најдобар регион за зеленило, ставајќи ја на врвот на меѓународната ранг-листа, пред Германија на второто место. Помалку од еден од десет ја оцени Северна Америка како најатрактивен регион за декарбонизација – и покрај Законот за намалување на инфлацијата на Соединетите држави (IRA), за кој EY рече дека е „многу атрактивна и успешна програма за поддршка“.
Скоро две третини од анкетираните компании користеле јавни средства за декарбонизација. Фаренхолц повторно ја обвини документацијата за тоа што не е поголемо преземањето – со тоа што многу компании не се свесни за тоа какви субвенции се достапни, а оние кои имаат пристап до нив често се потпираат на надворешни консултанти за да се движат во сложените процедури за аплицирање. „Особено малите и средни компании пропуштаат милијарди од потенцијалното финансирање“, рече Фаренхолц. Менаџерите за одржливост беа вработени од 62 отсто од компаниите, но 42 отсто го наведоа недостатокот на експертиза во компанијата како пречка за декарбонизацијата. Една четвртина немале патоказ или акциски планови за намалување на емисиите. И додека 46 отсто рекле дека се стремат кон нето-нулта јаглеродна рамнотежа, а дополнителни 16 отсто сакаат да постигнат „климатски позитивен“ јаглероден биланс, повеќето ги броеле само емисиите од опсег 1 и опсег 2 во нивните краткорочни и среднорочни климатски цели, наместо преземање одговорност за целиот синџир на вредност.