Убиството на Јахја Синвар е најголемата победа на Израел досега во војната против Хамас во Газа. Неговата смрт е тежок удар за Хамас, организацијата што тој ја претвори во борбена сила која и го нанесе најтешкиот пораз на државата Израел во нејзината историја.
Тој не е убиен во планирана операција на специјалните сили, туку во случајно беше пресретнат од израелските сили во Рафах во јужниот дел на Газа.
Фотографија од местото на настанот го прикажува Синвар во борбена опрема како лежи мртов во урнатините на зграда погодена од тенковска граната.
Бенјамин Нетанјаху, израелскиот премиер, ги пофали војниците и јасно стави до знаење дека колку и да е голема оваа победа, тоа не е крај на војната.
„Денеска уште еднаш јасно ставивме до знаење што се случува со оние кои ни штетат. Денеска уште еднаш му ја покажавме на светот победата на доброто над злото. Но, војната, драги мои, сè уште не е завршена, таа е тешка и не чини многу. Има уште големи предизвици пред нас. Потребна ни е издржливост, единство, храброст и непоколебливост. Ќе се бориме заедно и со Божја помош заедно ќе победиме, изјави тој.
На Нетанјаху и на огромното мнозинство Израелци кои ја поддржуваат војната во Газа им требаше победа. Тој многупати ги повтори целите на војната, уништување на Хамас како воена и политичка сила и враќање на заложниците.
Ниту една од тие цели не е постигната, и покрај една година војна во која загинаа најмалку 42.000 Палестинци и голем дел од Газа е во урнатини.
Но, преостанатите заложници не се слободни, а Хамас продолжува да се бори и понекогаш да убива израелски војници.
Убиството на Синвар беше победата што Израел ја посакуваше.
Јахја Синвар е роден во 1962 година во бегалски камп во Кан Јунис во Појасот Газа. Тој имаше пет години кога Израел зазеде дел од Египет во Блискоисточната војна во 1967 година.
Неговото семејство беше меѓу повеќе од 700.000 Палестинци кои побегнаа или беа протерани од своите домови од израелските сили во војната во 1948 година, во која Израел освои независност.
Неговото семејство потекнува од градот сега познат како Ашкелон, во близина на северната граница на Појасот Газа.
Во неговите дваесетти, Израел го обвини за убиство на четворица палестински доушници.
За време на 22-те години колку што беше во затвор, научи хебрејски, го проучуваше непријателот и веруваше дека разбира како да се бори против него.
Неговото време во затвор, исто така, значело дека Израел имал стоматолошки досиеја и примерок од ДНК, што значи дека може да го идентификува неговото тело. Синвар беше ослободен како еден од повеќе од 1.000 палестински затвореници кои беа разменети во 2011 година за еден израелски војник Гилад Шалит.
Минатата година на 7 октомври, во внимателно испланирана серија напади, Синвар и неговите луѓе му го нанесоа на Израел најголемиот пораз на сите времиња и колективна траума која сѐ уште длабоко ја чувствуваат сите.
Убиството на околу 1.200 Израелци, земање заложници и славењето на нивните непријатели значело за многу Израелци потсетник на нацистичкиот холокауст.
Сопственото искуство на Синвар за време на размената на затвореници мора да го убедило во вредноста на земање заложници.
Многу Израелци веруваат дека Нетанјаху сака да ја продолжи војната во Газа за да ја одложи одговорноста за сопствената одговорност за безбедносните пропусти што му дозволија на Синвар и неговите луѓе да го нападнат Израел и можеби на неодредено време да го одложат неговото судење за сериозни обвиненија за корупција.
Тој ги негира обвинувањата, инсистирајќи дека само она што тој го нарекува „тотална победа“ во Газа над Хамас ќе ја врати безбедноста на Израел.
Како и на другите медиуми, Израел не дозволува Би-Би-Си да влезе во Газа освен на ретки, надгледувани турнеи со војската.
Во урнатините на Кан Јунис, родното место на Синвар, Палестинците интервјуирани за Би-Би-Си од локални доверливи хонорарни новинари беа пркосни.
Тие рекоа дека војната ќе продолжи.
„Војната не зависи од Синвар, Ханије или Мишал, ниту од кој било друг лидер или функционер“, рече д-р Рамадан Фарис.
„Тоа е војна за истребување против палестинскиот народ, како што сите знаеме и разбираме. Ова прашање е многу поголемо од Синвар или кој било друг“, додава тој.
Аднан Ашур рече дека некои луѓе биле тажни, додека други биле рамнодушни кон Синвар.
„Тие не се фокусираа само на нас. Тие го сакаат целиот Блиски Исток. Тие се борат во Либан, Сирија, Јемен… Ова е војна меѓу нас и Евреите од 1919 година, таа трае повеќе од 100 години“.
Тој беше прашан дали смртта на Синвар ќе влијае на Хамас.
„Се надевам дека нема, со Божја помош. Дозволете ми да објаснам: Хамас не е само Синвар… Тоа е борба на цел народ“.