Податоците собрани во текот на две години од вселенскиот телескоп „Џејмс Веб“ на НАСА го потврдија претходното откритие на вселенскиот телескоп „Хабл“ дека универзумот се шири околу осум проценти побрзо отколку што би се очекувало врз основа на она што астрофизичарите го знаат за почетните услови во космосот и неговата еволуција пред милијарда години, објави „Ројтерс“.
Набљудувањата на телескопот „Џејмс Веб“, најмоќниот вселенски телескоп некогаш распореден, се чини дека ја отфрлаат идејата дека податоците од неговиот претходник, телескопот Хабл, биле некако погрешни поради телескопски грешки.
– Ова е најголемиот примерок на податоци од телескопот „Џејмс Веб“, неговите први две години (истражување) во вселената, и го потврдува збунувачкиот наод од вселенскиот телескоп „Хабл“ со кој се бориме цела деценија, дека универзумот сега се шири побрзо отколку што нашите најдобри теории можат да објаснат, рекол астрофизичарот Адам Рис од Универзитетот Џон Хопкинс во Мериленд.
Адам Рис е главен автор на студијата за забрзаното ширење на универзумот што беше објавена во списанието „Астрофизички весник“ (Astrophysical Journal).
Рис, кој ја доби Нобеловата награда за физика во 2011 година, потврди дека „се чини дека нешто недостасува во нашето разбирање за универзумот“.
– Нашето разбирање за универзумот содржи многу незнаење за два елементи, темната материја и темната енергија, и тие сочинуваат 96 отсто од универзумот, така што ова не е мала работа, додал Рис.
Заклучокот од истражувањето е дека резултатите од веб-телескопот „може да се толкуваат за да сугерираат дека можеби има потреба да се ревидира нашиот модел на универзумот, иако е многу тешко да се одреди точно што е тоа во овој момент“.
Темната материја, за која се смета дека сочинува околу 27 проценти од универзумот, е претпоставена форма на материја која е невидлива, но нејзиното постоење се претпоставува врз основа на нејзините гравитациски ефекти врз ѕвездите и планетите, додека темната енергија, за која се верува дека ја сочинува околу 69 проценти од универзумот, е претпоставена форма на енергија што продира во огромни делови од вселената што и пркосат на гравитацијата и го поттикнуваат забрзаното ширење на универзумот.