Актуелниот претседател на Хрватска и кандидат за уште еден мандат, Зоран Милановиќ ја коментираше веста дека европските земји разговараат за испраќање 100.000 припадници на западните мировни трупи во Украина.
– Говорев и предупредував. Но, хрватскиот народ не треба да се грижи – додека јас сум претседател на Републиката, хрватски војник нема да води туѓи војни – напишал Милановиќ.
Во текстот на Ројтерс се наведува дека европските земји ја разгледуваат можноста да испратат војници во Украина во случај на прекин на огнот или мировен договор. Во исто време, новоизбраниот американски претседател Доналд Трамп јасно става до знаење дека САД нема да распоредат свои војници за да ја гарантираат безбедноста, според официјални лица и дипломати.
Разговорите, предводени од францускиот претседател Емануел Макрон, се во рана фаза, но веќе открија поделеност меѓу европските држави околу целите на таквата мисија и дали сега е вистинско време да се започне ова прашање.
Додека Украина го губи теренот на бојното поле, европските лидери сакаат да избегнат впечаток на рускиот претседател Владимир Путин дека е време за преговори и дека ќе може да ги задржи освоените територии. Сепак, некои официјални лица размислуваат зад затворени врати како европските нации би можеле да обезбедат безбедносни гаранции за Украина, вклучително и потенцијално распоредување на десетици стотици војници на украинска територија.
Таквата мисија значително ќе го зголеми ризикот од директен конфликт со Русија и дополнително ќе ги оптовари европските воени капацитети, веќе исцрпени со донации на оружје за Украина и долгорочна зависност од американската поддршка за големи воени операции.
Макрон се соочува со критики за отворањето на оваа чувствителна тема. Полскиот премиер Доналд Туск по средбата со Макрон изјави дека Варшава не планира да се приклучи на таква мисија. Внимателен е и германскиот министер за одбрана Борис Писториус. Тој нагласи дека е рано да се зборува за конкретниот тип на сили кои би биле потребни.
Украинскиот претседател Володимир Зеленски најави дека ова прашање може да се покрене на средба во Брисел со генералниот секретар на НАТО Марк Руте и европските лидери. Сепак, Руте минатата недела повика на воздржаност во разговорите за идните сценарија, предупредувајќи дека предвремените изјави може да го наведат Путин да верува дека веќе ги постигнува своите цели.
Аналитичарите посочуваат дека се уште не е јасно дали потенцијалната европска мисија ќе биде насочена кон класично зачувување на мирот, како што е следењето на прекинот на огнот, или ќе има улога на силно одвраќање од понатамошни руски напади. Додека италијанските власти ги нагласуваат мировните операции, француски и украински извори се фокусираат на одвраќање.
Проценките за големината на силата варираат, во зависност од конкретната мисија. Аналитичарите сугерираат дека силите за одвраќање би можеле да брои околу 40.000 војници, додека со ротационен систем вкупниот број на вклучени војници може да достигне 100.000. Франц-Штефан Гади, поранешен австриски воен планер, нагласува како тоа значително би ги оптоварувало европските копнени сили, кои би морале да ги намалат другите мисии како оние на Балканот.
Составот на меѓународните сили е исто така предмет на дебата, бидејќи би требало да биде прифатлив за двете страни во конфликтот. Италија предлага мисијата да биде под покровителство на Обединетите нации, додека други официјални лица предупредуваат дека тоа ќе и дозволи на Русија, постојана членка на Советот за безбедност на ОН, премногу влијание.
Меѓу клучните нерешени прашања се правилата за ангажман и потенцијалните последици од напад врз европските војници.
– Што би се случило ако биде погоден европски војник – прашува еден француски воен претставник.