Германија сè уште купува значителни количини руски течен природен гас преку другите земји на ЕУ и покрај тоа што Берлин ја отфрли директната испорака на руското гориво, покажа извештајот.
Германската национална енергетска компанија „Сефе“ минатата година купила 58 товари руски ЛНГ преку француското пристаниште Данкерк – над шест пати повеќе отколку во 2023 година, според извештајот на белгиски, германски и украински невладини организации.
Предизвикот за следење на рускиот гас преку енергетскиот систем на ЕУ стана критично прашање додека блокот се обидува да се одвикне од руските фосилни горива. По инвазијата на Москва на Украина пред речиси три години, која ги поттикна цените на енергенсите во ЕУ на рекордно високо ниво, Брисел постави номинална цел да го избрише целото руско гориво од блокот до 2027 година.
Увозот на руски гас од море, кој не е забранет, достигна рекордно ниво во 2024 година. Само околу 10 отсто од гасоводот до ЕУ дошол од Русија во 2024 година, според податоците на Европската комисија, додека рускиот јаглен и речиси целата руска нафта беа санкционирани, пишува Seebiz.
Министрите за енергетика од Белгија, Франција и Шпанија, чии пристаништа примаат пратки од руски танкери за ЛНГ, инсистираат на тоа дека многу малку од пристигнуваниот гас се користи дома и дека најголемиот дел се транспортира во други земји на ЕУ. Германија во ноември им нареди на своите државни увозни терминали да ги отфрлат сите руски товари ЛНГ.
„Германија го забрани увозот на руски ЛНГ во нејзините пристаништа. „Но, увозот што официјално потекнува од Франција и Белгија, всушност, се состои од руски ЛНГ, што ефективно го избелува гасот“, рече Ангелос Куцис, службеник за енергетска политика во белгискиот тинк-тенк „Бонд Бетер Лефмилиу“, кој помогна во изготвувањето на извештајот.
„Крајниот резултат е дека сите вклучени земји можат да тврдат дека не се одговорни за сè уште растечката побарувачка за руски ЛНГ“.
Извештајот, исто така, составен од германските еколошки здруженија Deutsche Umwelthilfe и Urgewald, и украинската невладина организација Razom We Stand, сугерира дека земјата сè уште добива меѓу 3 и 9,2 отсто од своите испораки на гас од Русија преку другите земји на ЕУ.
Недостатокот на транспарентност на внатрешниот пазар на гас на ЕУ доведе до „покажување со прст меѓу земјите-членки, што доведе до неактивност против рускиот ЛНГ бидејќи ниту една земја-членка не се чувствува целосно одговорна“, се додава.
Гасот што се транспортира од белгиските пристаништа, на пример, генерално е означен како „белгиски гас“ во официјалните германски бази на податоци и покрај тоа што Белгија нема сопствено производство на гас.
Сефе, кој беше во сопственост на руската државна гасна компанија Газпром до национализацијата во 2022 година, рече дека не ги открил податоците за продажбата и затоа не може ниту да ги потврди ниту да ги негира наодите од извештајот. Има долгорочен договор со руската компанија Јамал ЛНГ, управувана од приватната енергетска групација „Новатек“, додека можеби купила некои товари од трговци.
„Откако ќе се достават до европската гасна мрежа, молекулите не можат да се следат. „Затоа е невозможно да се знае точно каде завршува гасот доставен во Данкерк“, рече Сефе.
Портпаролот на германското Министерство за економија рече: „Нема законски ограничувања за испорака на руски ЛНГ во ЕУ. Рускиот ЛНГ гас игра само мала улога; може да влезе во германската гасна мрежа преку мешање, бидејќи европските трговци со гас обично добиваат гас од различни извори“.