Од Париз и Берлин, до српскиот претседател Александар Вучиќ биле испратени предупредувања дека нема да ги признае резултатите од следните избори доколку има кражба, дознава Нова.рс. Пораката му беше испратена преку претставници блиски до Фридрих Мерц и луѓе блиски до Емануел Макрон, што дополнително му го стеснува просторот да ги украде следните предвремени избори што ги бараат студентите.
Од неколку места беше испратена порака дека Европа, доколку изборите бидат украдени, нема да ги признае таквите избори, иако постојат одредени интереси.
„Не е исклучена ниту можна дистанца меѓу ЕНП и СНС, иако правилото меѓу европските прогресивци е да не се исклучуваат партиите што се на власт од групацијата“, изјави изворот за Нова.рс.
На вратата на администрацијата во Брисел, очигледно е прашањето за избор помеѓу вредностите што ги прокламира Европа и интересите во врска со прашањето за експлоатација на литиум или интересите на Франција во врска со набавката на Рафал. Во исто време, на домашен терен, се поставува прашањето дали студентската листа може да победи под постојните услови.
„Изборите се во фокусот сега.“ „Ова е прошетка по малку подолго време – повеќе се фокусираме на изборите и на тој предизборен процес, за да видиме што можеме да направиме“, изјави за Н1 студент на Фармацевтскиот факултет за време на вчерашниот протест.
Тој рече дека зборувањето за изборите им дава ветер во грб, како и дека сега ја гледаат големата цел кон која се движат и за која се борат. Душан Спасојевиќ, од Факултетот за политички науки, наведува дека е сигурно дека условите нема значително да се променат пред вонредните избори.
„Веројатно ќе следи сценариото од 1996 година, а треба да следат и напори за обединување на сите противници на владата.“ Тоа веќе можевме да го видиме во Косјериќ и Зајечар“, вели Спасојевиќ.
Тој наведува дека истражувањето на „Црта“ покажало дека има незадоволство и дека процентите се блиски. Не знам дали победата на студентите е сигурна или веројатна, но секако е можна. Рејтингот на СНС е во опаѓање и не може да се врати во периодот пред први ноември, вели тој.
Соговорникот на Нова изјави дека најголемиот ризик за опозицијата е ако не успее да се позиционира, па некои одат на избори, некои не.
„Ништо не им го гарантира опстанокот освен да создадат свој список.“ Важно е да се наведе дека отежнувачка околност ќе биде тоа што на лидерите на опозициските партии ќе им биде тешко да ја контролираат ситуацијата, бидејќи фактот што лидерите не ја поддржуваат листата не мора да значи дека и локалните комитети нема да го сторат истото“, вели Спасојевиќ.
Ѓорѓе Вукадиновиќ, уредник на „Нова српска политичка мисла“, вели дека студентите покажале голема сила и организираност во изминатите шест месеци.
„Сепак, големото прашање е дали таа организација и таа енергија се доволни за да се соочиме со машинеријата на владејачката партија. Тоа е отворено прашање, а прашањето е дали ова се изолирани индивидуални избори на две места или два града како што имаме сега. Прашањето е дали локалните избори се вистинскиот начин да се тестираат тие капацитети. Тие донесоа нова динамика, нова енергија. Владејачката партија се обидува да направи таков вид тест што ќе го прогласи како шема за расположението во цела Србија. Тоа е неточно. Тоа е голем ризик за Заечар и Косјериќ, и не мислам дека тие се најдоброто место за тестирање на нов начин на борба и големината на новата енергија, и тие би можеле некако да им помогнат на властите“, оценува соговорникот.
Единството како клуч
Вукадиновиќ вели дека долго време се залага за идејата за обединет настап на сите оние кои се борат против режимот, за да може режимот да биде загрозен, или со некои општи избори или со некаков општ протест.
„Мислам дека од различни причини и под разни изговори, таков вид општа мобилизација отсуствуваше.“ Од друга страна, јасно е дека е потребно, и мора да биде општо и масовно, за да се бориме или барем да се спротивставиме на оваа општа манипулација и семоќ на Српската напредна партија и Александар Вучиќ. Тука работите тргнуваат малку наопаку. Погрешното прашање е што општествените актери можат да направат за студентите, но вистинското прашање е што студентите можат да направат за политиката. Студентите не го направија тоа сами, да бидеме јасни, но на повеќето од овие масовни собири присуствуваат не само студенти, туку и граѓани. Тие ги придвижија граѓаните, што е добро. Но, нивната ексклузивност и исклучивост во смисла на таа моќ ги претставува студентите како некакви непогрешливи Папи и всушност им прави лоша услуга и всушност им прави лоша услуга во таа борба. На крајот на краиштата, и студентите правеа грешки, а исто така и партијата сите овие години. Но, на крајот на краиштата, оној што најмногу згрешил е оној што е во долг. „Никој таму не беше без грешки, а режимот ја користеше секоја можност, секоја дупка во законот“, вели Вукадиновиќ.