И покрај неговата економска важност за светската економија и геостратешката важност за САД, Тајван не успеа да ја убеди администрацијата на Трамп да му одобри исто ниво на царини како соседите Јапонија и Република Кореја.
Горчина и разочарување во Тајван – тој остров не успеа да обезбеди ист третман како соседните Јапонија и Република Кореја во преговорите со администрацијата на Трамп, и покрај неговата воено-политичка важност за Вашингтон и огромните инвестиции во американската економија, објавува РТС.
Двете држави, преку преговори со тимот на Трамп предводен од секретарот за финансии Скот Бесант, првиот отворено геј републикански владин функционер, и секретарот за трговија Хауард Лутник, успеаја да добијат царини од 15 проценти за своите производи. Сепак, на Тајван му беше доделена царина од 20 проценти.
Имено, Тајпеј првично беше „почестен“ со казни од дури 32 проценти, без оглед на неговата геополитичка важност во американскиот прстен околу татковината Кина и неговата економска важност за американската и светската економија како снабдувач на најсовремени чипови, кои се неопходни за производство на суперкомпјутери.
Со оглед на тоа што Јапонија и Република Кореја започнаа со 24 и 25 проценти, соодветно, можеби е логично што дури и по преговорите, Тајванците останаа на ниво повисоко од нивното.
Покрај тоа, царините за производи од тајванско потекло се пропорционално намалени во поголема мера од оние за јапонска и јужнокорејска стока.
Сепак, во Тајпеј се надеваа дека можат да постигнат еднаков третман со тие економски соперници, па оттука и разочарувањето.
За да ги смири духовите, претседателот Лаи Ќингде им рече на новинарите во Тајван по преговорите дека царините од 20 проценти се привремени и дека неговата влада ќе изработи подобри услови.
Немилосрдниот Трамп
Еден од гигантите на тајванската економија, за време на пандемијата и по неа, апсолутно неопходна компанија за светската економија, „TSMC“, која е единствената во светот што произведува најсовршени логички чипови со кола со дијаметар од само два или три нанометри, вети инвестиции од дури 100 милијарди долари во американската економија и во изминатите неколку години изгради два фабрики во САД.
Дури и тоа, како и големите купувања на американско оружје за време на првиот мандат на Трамп, не беа доволни за подобар резултат.
Секако, од сè што направи досега, јасно е дека Трамп нема милост кон воено-политичките сојузници на Америка, дека не ја признава геополитиката и безбедноста како фактори што треба да им дадат на партнерите привилегирана или еднаква трговска позиција, па дури и дека ги перцепира субјектите како Јапонија, Јужна Кореја и Тајван како еден вид паразит што со децении ја злоупотребува дарежливоста на Соединетите Американски Држави и нивната геостратешка позиција за да ги експлоатира економски.
Затоа, се чини дека фактот што неговиот суров третман кон Тајван ќе им обезбеди на Пекинг и на силите блиски до него на островот врвна пропагандна муниција не беше влијание врз неговото донесување одлуки во врска со царините – тие сега со право можат да им кажат на луѓето од Тајван дека Вашингтон не е нивен пријател, туку колонијален владетел кој ги користи по своја дискреција за свои себични цели и да му сугерираат дека во случај на војна со татковината, ќе бидат жртвувани и напуштени од Вашингтон.
Дури и за време на неговата изборна кампања, американскиот претседател Доналд Трамп имаше остри зборови за Тајван – го обвини дека ја „зел“ индустријата за чипови од неговата земја и никогаш не ѝ вратил ништо. Секако, не помогна ниту тоа што Тајван имаше многу висок трговски суфицит со САД – во 2024 година.
САД увезоа тајвански производи со вкупна вредност од 116 милијарди американски долари и забележаа дефицит од дури 74 милијарди.
Немир во душите на тајванските политичари, бизнисмени и обични граѓани
За време на преговорите, тајванските медиуми пишуваа дека Вашингтон бара од Тајпеј уште поголеми инвестиции, како и да го либерализира увозот на месо и други земјоделски производи.
Сепак, се чини дека Тајпеј не стави доволно инвестициски пари на преговарачката маса за да добие ист третман како Република Кореја и Јапонија, кои во последните години имаа малку помал суфицит во трговијата со стоки со САД отколку што имаше.