Прашањето дали Европската унија (ЕУ) намерно го запира проширувањето кон земјите од Западен Балкан е комплексно и вклучува повеќе фактори.
Формално, ЕУ го задржува проширувањето како една од своите стратешки цели, особено за стабилизирање на регионот, но постојат неколку причини поради кои процесот е забавен:
Внатрешни предизвици на ЕУ
Институционални реформи: ЕУ сака да ја подобри својата функционалност пред да додаде нови членки. Постојат грижи дека проширувањето без реформи може да ја намали ефикасноста на Унијата.
Заситеност од проширување: По брзото проширување во 2004 и 2007 година, дел од земјите-членки изразија загриженост дека Унијата не е подготвена за нови членки.
Економски и политички предизвици: Проблеми како Брегзит, мигрантската криза, пандемијата на COVID-19 и војната во Украина ги пренасочија приоритетите на ЕУ.
Политички состојби во земјите од Западен Балкан
Недоволни реформи: Земјите од регионот честопати се соочуваат со проблеми како корупција, слаб правосуден систем и недостиг на демократски стандарди, што го забавува нивното напредување.
Билатерални спорови: Несогласувањата меѓу земјите од Западен Балкан (на пример, спорот меѓу Србија и Косово или Македонија и Бугарија) дополнително го усложнуваат процесот.
Геополитички фактори
Руски и кинески влијанија: ЕУ внимава како да ги спречи влијанијата на други големи сили во регионот, но ова истовремено создава потреба од внимателна стратегија.
Безбедносни прашања: ЕУ се обидува да избегне повторување на нестабилноста што ја видовме во 90-тите години во Балканот.
Неодамнешни сигнали
Иако ЕУ официјално го поддржува проширувањето, темпото е многу бавно. Сепак, неодамнешните потези, како отворањето на пристапни преговори со Северна Македонија и Албанија, покажуваат дека интересот не е целосно изгубен.
Во суштина, ЕУ не изгледа како намерно да го стопира процесот, но комбинацијата од внатрешни и надворешни фактори доведува до забавување, кое може да се перцепира како недостиг на интерес или волја.
Извор: ChatGPT