Писателката Исидора Бјелица почина во 2020 година на 53-годишна возраст по долга и тешка битка со ракот на јајниците. Седум години се бореше со болеста.
Станува збор за малигнен тумор кој најчесто е локализиран на ткивото на јајниците, а најчесто се јавува после 35-та година од животот како резултат на неколку комбинирани фактори на ризик.
Иако раното откривање е од витално значење, ракот на јајниците е подмолна болест која често покажува симптоми само кога болеста е во трета или четврта фаза.
Познатата писателка стана симбол на бестрашната борба за живот и остави неизбришлива трага во срцата на луѓето. Откако во 2016 година по четврти пат се бореше со мачната болест, таа зборуваше за предизвиците и искуствата низ кои поминувала, често споделувајќи ги своите мисли и чувства со јавноста.
„Поминав низ 12 земји и безброј терапии. Решив да пробам сè што има, без разлика колку е тешко и болно, бидејќи сакав да бидам со моите деца што е можно подолго. Никој не знае што е рак или како се јавува , но знаев дека не смеам да се откажам“, рече Исидора во едно од нејзините емотивни обраќања до јавноста.
Барање смисла во борбата со болеста
За Исидора борбата не била само физичка туку и духовна. Таа болеста ја гледаше како можност за интроспекција и раст: „Научив многу за љубовта, животот, човечкиот ум и тело. Правев грешки, се променив, паднав и повторно станав. Верував дека Господ ќе биде милостив кон некого кој е упорен и искрен по срце“.
Таа верувала дека причината за нејзината болест не се нездравите навики, бидејќи не пушела, не пиела алкохол и не консумирала нездрава храна. Таа веруваше дека тагата, која ја опиша како „галони болка“, е главен фактор во развојот на нејзината болест.
„Не јадев колбаси или сланина, не пушев и не пиев. Тагата е најканцерогена, а ја имав во изобилство”, искрено рекла таа.
Финансиска борба и јавна поддршка
Освен што водеше тешка битка со болеста, Исидора се соочи и со финансиски предизвици. Третманите и терапии кои ѝ беа потребни бараа огромни трошоци, честопати недостапни за просечниот човек.
Еден од најнезаборавните моменти на солидарност се случи во 2015 година, кога пејачот Владо Георгиев одржа три последователни концерти, пеејќи цели шест часа и покрај бронхитисот, за да собере 15.000 евра за терапијата на Исидор во Швајцарија.
„Ракот е најлошата спонзоруша, нон стоп троши“, се пошегува тогаш Исидора, заблагодарувајќи му се на Владо со зборовите „дека му должи топла супа за неговата несебичност и издржливост“.
Инспирација преку пенкало
И покрај нејзината болест, Исидора никогаш не престана да пишува. Нејзината борба стана инспирација за неколку нови романи во кои храбро ги опишала своите искуства. Преку пишаниот збор сакала да им пружи утеха и поддршка на луѓето кои минувале низ слични предизвици, докажувајќи дека и во најтешките моменти животот може да вреди да се живее.
Нејзините деца, семејство и пријатели останаа нејзина најголема поддршка во текот на сите години на борба. Приказната на Исидор останува сведоштво за нескротливиот дух, верба и истрајност, а нејзиното дело засекогаш ја одбележа српската книжевна сцена.