Ниту една земја не можеше да ги задоволи основните социјални потреби на своето население во последните 30 години без да изврши силен притисок врз природните ресурси, покажува студија.
Гледајќи примерок од 148 земји, студија на Универзитетот во Лидс покажа дека богатите земји ја загрозуваат иднината на планетата за да постигнат минимални придобивки во човечката благосостојба, додека сиромашните земји живеат во еколошки граници, но не успеваат во области како што се очекуваниот животен век и енергетски пристап, пренесе „Гардијан“.
Во извештајот, кој следеше по завршувањето на разговорите за климатските промени Cop26 во Глазгов, се наведува дека сегашните трендови во следните 30 години ќе го повторат тој модел и повикува на преиспитување на економските модели во кои доминира растот.
Авторите на студијата велат дека истражувањето е прв обид да се следи напредокот кон земјите во постигнувањето на еколошките и социјалните цели и дека дури и богатите земји за кои се смета дека имаат добри податоци за одржливост – како што се Германија и Норвешка – користат повеќе од нивниот правичен удел во светските ресурси.
Во извештајот, објавен во списанието Nature Sustainability, се наведува дека богатите земји, вклучувајќи ги САД, Обединетото Кралство и Канада, остваруваат минимални социјални придобивки и покрај тоа што користат ресурси на ниво кое е во согласност со климатскиот и еколошки колапс.
Посиромашните земји како Бангладеш, Малави и Шри Ланка живееле во планетарните граници, но сепак не успеале да ги задоволат основните човечки потреби.
Студијата, исто така, проценува дали земјите работат во шест планетарни граници, вклучувајќи го глобалното затоплување, прекумерната употреба на ѓубрива и промените во копнениот систем.
Д-р Ендрју Фанинг, главен автор на извештајот, вели: „Секому му треба доволно ниво на ресурси за да биде здрав и достоинствено да учествува во своето општество, но исто така мораме да се погрижиме глобалната употреба на ресурси да не е толку висока за да предизвикаме климатски и еколошки колапс“.
Тој додаде дека лошата вест е што се зголемува бројот на земји кои непромислено ги користат ресурсите, особено во однос на емисиите на јаглерод диоксид и дека загрижува откритието дека земјите имаат тенденција да ги преминуваат планетарните граници побрзо отколку што ги задоволуваат минималните социјални потреби.