Брзорастечкиот кратер Батагајка во Сибир го открива влијанието на топењето на вечниот мраз и дава увид во иднината на нашата планета која се бори со климатските предизвици.
Голем, брзорастечки кратер во Сибир, познат како Батагајка, го привлече вниманието на научниците поради неговата алармантна стапка на раст и согледувањата што може да ги понуди за иднината на Земјата. За прв пат забележана како мала пукнатина во 1960-тите, геолошката аномалија оттогаш се трансформираше во џиновска бездна, која тројно се зголеми во големина од 1991 до 2018 година, како што објави Геолошкиот институт на САД.
Кратерот, кој често се нарекува „Портите на пеколот“, всушност не е кратер, туку „ретрогресивна рецесија на затоплување“, која се јавува кога топењето на вечниот мраз предизвикува паѓање на земјата, што доведува до лизгање на земјиштето.
Арктикот, кој се загрева побрзо од другите региони, доживува широко распространето топење на вечниот мраз (вечен мраз). Овој процес на одмрзнување ослободува претходно заробен јаглерод диоксид и метан во атмосферата, моќни стакленички гасови, што дополнително го забрзува глобалното затоплување. Кратерот Батагајка, најголемиот од ваков вид, нуди увид во овој забрзан циклус.
– Вечниот мраз не е, да речеме така, најфотогеничната сцена. Во основа зборувате за замрзнато тло под земја, кое по дефиниција често не можете да го видите освен ако не е изложено на некој начин, како во овој кратер, забележа Роџер Михаилидес, геофизичар од Универзитетот Вашингтон во Санкт Петербург.
Топењето на вечниот мраз, што може да има сериозни импликации за глобалната клима, сè уште не е целосно разбрано. Научниците предупредуваат дека тоа може брзо да ја влоши климатската криза. Вечниот мраз покрива 15 отсто од северната хемисфера, чувајќи двојно повеќе јаглерод од атмосферата на Земјата.
Една неодамнешна студија објавена во списанието Геоморфологија користела податоци од сателити и беспилотни летала за да создаде 3Д модел на кратерот Батагајка. Тие модели открија дека волуменот на кратерот расте за околу милион кубни метри годишно, ослободувајќи од 4.000 до 5.000 тони јаглерод секоја година, што е еквивалентно на емисиите од 1.700 до 2.100 домаќинства.
Овие вредности се навистина импресивни, истакна Александар Кизјаков, водечки автор на споменатото истражување од Московскиот државен универзитет Ломоносов.
Ваквите откритија се клучни за предвидување на идното однесување на вечниот мраз и неговото влијание врз глобалните емисии.