Антарктичката кружна струја би можела да забави за околу 20 отсто до 2050 година, доколку емисиите на јаглерод продолжи да растат, открија истражувачите од Универзитетот во Мелбурн и норвешкиот истражувачки центар „NORCE“.
Антарктичката струја, четири пати посилна од Голфската струја, е клучен дел од светската „подвижна лента на океанот“, која ја движи водата низ копното, поврзувајќи ги Атлантскиот, Тихиот и Индискиот Океан.
Топењето на ледената покривка би довело до прилив на слатка вода во Јужниот океан, што би ја променило неговата соленост и циркулација.
Инженерот за флуиди Бишахдата Гајен, климатскиот научник Таимур Сохаил и океанографот Андреас Клокер анализирале симулации на океански и морски мраз за да ги предвидат ефектите од промената на температурата, соленоста и ветровите.
Гајен рече дека океанот е исклучително сложен и фино наместен.
„Ако овој сегашен „мотор“ се расипе, може да има сериозни последици, вклучително и поголема климатска варијабилност, со поголеми екстреми во одредени региони и забрзано глобално затоплување поради намалувањето на капацитетот на океанот да дејствува како (мијалник) за јаглеродните гасови“.
Антарктичката струја служи и како бариера за спречување на инвазивните видови да стигнат до Антарктикот.
Кога ќе ослабне или ќе забави, има поголеми шанси таквите видови да стигнат до кревкиот континент.
Сохаил рече дека слично забавување се предвидува да се случи дури и со помали емисии на јаглерод, ако топењето на мразот се забрза како што е предвидено во други студии.
„Парискиот договор за климатски промени од 2015 година имаше за цел да го ограничи глобалното затоплување на 1,5 степени Целзиусови над прединдустриските нивоа. „Многу научници се согласуваат дека веќе ја достигнавме целта од 1,5 степени и најверојатно ќе биде потопло со последователни ефекти врз топењето на мразот на Антарктикот“, додаде Сохаил.
„Координираните напори за ограничување на глобалното затоплување (со намалување на емисиите на јаглерод) ќе го ограничат топењето на мразот на Антарктикот, со што ќе се избегне предвиденото забавување на кружната струја на Антарктикот.