(ВИДЕО) Израелските доселеници ги протераа бедуините од селата на Западниот Брег

од Milan1
20 прегледи

Една недела на почетокот на овој месец, доселениците почнаа да пристигнуваат во селото Ахмад Малихат. Четири дена подоцна, Малихат и сите други од малата населба Магар ал-Деир повеќе не беа таму, објавува израелскиот весник „Тајмс оф Израел“.

Снимките од 18 мај, кога доселениците пристигнаа, покажуваат група млади мажи со долга коса и зулуфи, карактеристични за екстремните израелски доселеници, како дупчат дупка во карпестата земја во близина на село кое се наоѓа на неколку километри источно од Рамала.

Веќе до таа вечер, кога топлотниот бран почна да се повлекува, неколку бачила и засолништа беа подигнати во непосредна близина на куќите во Магар ал-Деир.

„Дојдоа, поставија шатор, донесоа овци“

Таа ноќ, некои од израелските доселеници кампуваа на новопоставениот пункт, како што прават секоја вечер оттогаш. Во деновите што следеа, се појавија бројни видеа на кои се гледа пристигнувањето на нови доселеници во возила и нивното движење во близина на бедуинските куќи.

Но, тие наводно направиле повеќе за да ја обележат територијата на ридестиот терен каде што живееле околу 30 семејства од Магар ал-Деира без официјално одобрение. Дел од земјиштето му припаѓа на палестинското село Деир Дибван, а дел е област прогласена од Израел за „државно земјиште“.

„Доселениците дојдоа, поставија шатор, донесоа овци и почнаа да се шетаат околу куќите“, рече Малихат, кој живее таму целиот свој живот. „На помалку од 100 метри од нашите куќи, тие нè малтретираа, дојдоа со возила на четири тркала, се возеа наоколу секој ден. Фрлаа камења кон автомобил што влезе во нашето соседство.“


„Заминавме од страв“

Фотографиите направени на 22 мај покажуваат овчарски трла и шатори поставени од доселеници веднаш пред куќите во Магар ал-Деира.

Тој ден, Магар ал-Деира стана уште едно село на Западниот Брег испразнето поради закани и заплашување од доселениците, дел од она што се чини дека е систематска кампања насочена кон протерување на бедуинските пасторални заедници од областите каде што тие живеат мирно со децении.

„Сакаа да ни ги земат овците, но луѓето си заминаа пред да можат“, се присети Малихат, зборувајќи за „Тајмс оф Израел“ од недовршена куќа во близина на палестинскиот град Тајба, каде што побарал засолниште со своето семејство. „Заминавме од страв“.


Израелска армија: Нема прекршување на законот

Според Малихат, активистите го пријавиле злоупотребувањето на Цивилната администрација и на израелската армија, но не добиле одговор.

„Во среда и четврток, луѓето почнаа да си заминуваат. Дури и сопствениците на земјиштето не ни помогнаа“, рече тој.

Кога „Тајмс оф Израел“ го праша зошто контролниот пункт за доселеници не е отстранет и покрај загриженоста на жителите, израелската армија одговори: „Областа е државно земјиште и не се протега во бедуинската зона, па затоа не е прекршок“.

Службеник за безбедност рече дека Цивилната администрација добила извештај за градежна опрема поставена на контролниот пункт. Службениците биле испратени на терен и издале наредби со кои се забранува продолжување на изградбата.

Сепак, тој појасни дека формалниот процес на отстранување на нелегален контролен пункт обично трае неколку месеци и бара одобрение на политичко ниво – во овој случај Одделот за населување на Министерството за одбрана, кој го управува министерот за финансии Безалел Смотрич, цврст поддржувач на проектот за населување.

И покрај ова, службеникот додаде: „Доколку регионалната бригада на ИДФ проценила дека постои безбедносен ризик, тие ќе имале овластување да спроведат итна евакуација“.

„Како да траеле 20 години“

Сестрата на Малихат, Интисар, која избегала со него во Тајба, рече: „Минатата недела имаше многу провокации. Влегоа во куќи, се обидоа да разговараат со нас и да нè провоцираат. Некои беа вооружени, не пукаа, но беше страшно. Стоеја пред автомобилот, пред овците. Имав чувство дека таа недела траеше 20 години“.

„Видов работи што никогаш не сум ги видела во животот“, додаде таа. „Во четврток изгледаше како војна. Запалија нешто и пееја низ куќите беше страшно. Побегнавме. Излегов само со облека, не успеав ништо да земам со мене.“

Додека полицијата гледаше тој ден, мештаните демонтираа колку што можеа повеќе од нивните домови, ги натоварија своите работи во камиони и се упатија кон разни други палестински градови во потрага по засолниште.

Поширокото семејство на Малихат сега живее во полуизградена куќа во близина на Тајба, а нивните овци се преместени во селото Бејтунија, поблиску до Рамала.

„Луѓето се раселени, заедницата повеќе не постои“

„Оставивме работи зад себе, автомобили, алатки. Целата област сега е слободна за доселениците“, рече поранешен жител на Магар ал-Деир по име Мохамед.

„Луѓето се раселени, заедницата повеќе не постои, сега е затворено поглавје. Некои се во селото Рамон, некои во Тајба, некои во Бејтунија. Таму живееме од 1984 година, повеќе од 40 години. Никогаш не сме доживеале нешто вакво. Луѓето се изгубени, не знаат што да прават понатаму. Не знам што да правам понатаму. Има неколку каравани ќе останеме таму преку лето. Во зима, немам поим што ќе правиме“, вели тој.

Калил Малихат, друг жител на Магар ал-Деир кој избега минатата недела, рече: „Целата заедница се исели во рок од еден час“.

Слични содржини