Тоа беше како епизода од шпионскиот трилер „The Bureau“. Високо рангиран француски разузнавач познат само како „Анри М“ е испратен во Пекинг, каде што се заљубува во преведувачка на амбасадорот и почнува да испраќа корисни разузнавачки информации, класифицирани како доверливи, на непријателот.
Недолго потоа, тој беше отповикан, вратен во Франција, а во 2020 година беше осуден на осум години затвор за давање информации на странска земја.
Во исто време, како што објави „Фајненшл тајмс“, злосторството е извршено пред речиси две децении. Неговиот колега Пјер-Маре Х, кој работеше во Кина до 2017 година, доби 12 години затвор.
Драстичните казни се дел од француската одлука за откривање на злосторствата преку опсежно судење, но тоа го одразува и растечкиот европски страв дека кинеските служби за шпионажа и контраразузнавање претставуваат сè поголема закана за Европа, дури и поголема од онаа што доаѓа од Русија.
„Кинеското разузнавање не е помалку опасно. Згора на тоа, нивните шпионски операции сега се дури и подобри од руските“, потврди поранешен висок функционер на американската ЦИА за Европа.
„Фајненшл тајмс“ истакнува дека Кина е веќе позната по напредните сајбер напади, како нападот врз Мајкрософт во 2021 година, кога беа загрозени 30.000 организации ширум светот, а беше докажано дека нападот го извршила група под покровителство на официјален Пекинг. Кина, се разбира, ги отфрли тие обвинувања. Но, сè понапреден е и методот на собирање податоци преку директно човечко дејство на теренот (HUMINT), што на Запад се толкува како сигнал за тревога.
„Русите прават шпионажа уште пред Советскиот Сојуз, тие тоа го сакаат“, вели поранешниот шеф на британската разузнавачка агенција МИ6, Алекс Јангер, посочувајќи дека Кинезите имаат послаби софтверски способности кога станува збор за вештачката интелигенција, но се опасно блиску до руското знаење.
Шефот на МИ5, Кен МекКалум, вели дека кинеската комунистичка партија инвестира многу во развојот на шпионажата.
„Овде не викаме „волк, волк!“, ова е сериозна безбедносна закана“, заклучува тој.
Друг разузнавач вели дека кинеската шпионажа не е слична на руската и дека е многу тешко да се каже кој е, а кој не е агент. На пример, руските шпиони главно се фокусирани на високи функционери и развиле бројни разузнавачки вештини како што е пробивање на кодирани информации за да дознаат конкретни нешта. Сепак, Кинезите многу пошироко го развиваат својот систем за шпионажа, па се впуштаат и во политичко влијание, лобирање или пласирање комерцијални реклами кои го менуваат јавното мислење или собираат технолошки информации. Кинеската варијанта вклучува „пристап на целото општество“.
„Русите понекогаш знаат да бидат несмасни и арогантни, а кинеските разузнавачи избегнуваат секаква можност за скандал бидејќи сакаат да го зачуваат угледот на „добри билатерални односи“, вели американски разузнавач, додавајќи дека ова е сосема нова парадигма во меѓународните разузнавачки операции.
Таквата тактика понекогаш може да пропадне, па можно е неколку исти разузнавачи да ја следат истата цел, но и покрај некои грешки, тие сепак се многу ефикасни. Така, една проценка вели дека штетата од индустриската шпионажа што Кина ја врши врз американските компании се проценува на околу 600 милијарди долари годишно, а ЕУ смета дека овие операции ја чинат ЕУ 50 милијарди долари годишно, како и загубата на повеќе од 670 илјади работни места.
„Ефикасноста е многу важна за кинеското разузнавање“, вели Најџел Инкстер, исто така поранешен директор на MИ6 и стратег за меѓународни односи.
„ФТ“ истакнува дека Европа досега протерала повеќе од 600 руски дипломати и разузнавачи од почетокот на инвазијата на Украина. Сепак, слична ситуација со Пекинг би можела да биде значително понапорна бидејќи ќе биде многу тешко да се одреди идентитетот на сите бројни доушници.