Оваа пандемија може да го обликува светот на ист начин како што тоа го направија Втората светска војна и Големата депресија.
Годината е 2022 година и коронавирусот е конечно поразен; по година и пол мизерија и менување на карантин и нови бранови, животот конечно почнува да се враќа во нормала. Вака Њујорк Тајмс започнува текст во кој се обидува да открие како би можел да изгледа животот во 2022 година, бидејќи светот излегол на крај со пандемијата.
Враќањето во нормала, сепак, нема да значи враќање на старото. Тоа ќе биде нов свет, со нови економски правила и рецесија што ќе го промени редоследот на нештата за цели идни генерации.
Илјадници компании и продавници и компании што беа ранливи пред да пристигне вирусот, исчезнаа до 2022 година. Десетици универзитети се затворени, а луѓето се дружат поинаку.
Иднината е, секако, сосема неизвесна и не постои начин да се предвиди со точна прецизност, но сегашната пандемија се повеќе делува како настан што ќе дефинира цела ера. Сега, малкумина можат да замислат дури и едно одлично сценарио, што би можело да се случи во најдобар случај, бидејќи вирусот продолжува да го зафаќа светот во бранови и толку многу земји ширум светот бројат нови жртви секој ден, десетици, стотици и илјадници од нив.
Она што сигурно ќе влијае на сериозноста и далекусежните последици од пандемијата е насоката во која се движи самиот вирус. Ако науката донесе решение брзо и ние го победиме вирусот до крајот на оваа година, промените во секојдневниот живот веројатно нема да бидат трајни.
Меѓутоа, ако вакцината не се најде во наредните години, последиците од пандемија на долг рок може да бидат многу длабоки и далекусежни.
Сите индустрии засновани на меѓучовечки контакт се сериозно загрозени.
Крстари и тематски паркови, кина ќе исчезнат, а на долг рок, веројатно ќе биде заборавен и концептот на традиционалните продавници. Илјадници ресторани ќе бидат избришани.
Сценариото претставено од новинарот на Њујорк Тајмс се заснова на претпоставката дека вакцината ќе пристигне во одреден момент во 2021 година. Сепак, тој споменува еден важен факт: многу работи нема да се променат. Историјата нè учи дека – финансиската криза во 2008 година не го сруши Вол Стрит, првиот црн претседател на Америка не ја одведе оваа земја во ерата на расното помирување…
Меѓутоа, ако пандемијата продолжи и следната година, може да ги надмине сите настани од претходните неколку децении во колективната свест и да заземе позиција на, да речеме, Втора светска војна – како настан што ќе го окупира вниманието на целиот свет долго откако ќе заврши што го менува ритамот на секојдневниот живот.
Економистите интервјуирани од „Њујорк Тајмс“ веруваат дека компаниите со лоши деловни модели ќе страдаат, и покрај тоа што направија добро пред пандемијата.
Жртви ќе бидат и локалните медиуми, кои веќе се борат за опстанок, како и традиционалниот концепт на шопинг во продавниците, а вирусот ги влошува и сите постојни проблеми во образовните системи и функционирањето на универзитетите.
Навиките секако ќе се променат кај учениците, студентите и вработените. Состаноците може да се одржуваат трајно преку апликации како FaceTime, Zoom и Google Meet. Некои големи компании во Америка веќе им кажале на своите вработени дека веројатно ќе работат од дома засекогаш, а деловните простории, доколку се случи тоа, ќе ја изгубат својата примарна функција.
На крајот на краиштата, најголемата неизвесност нè чека на политичкиот план. И начинот на кој функционира политиката ќе има моќ да ги обликува сите други аспекти во нашите животи.