Сексуалните работници во Европа, кои веќе се наоѓаат во уникатно ранлива позиција, се подготвуваат за новиот бран на коронавирус, затворање и полни болници.
На Европа и претстои болна зима. И за сексуалните работници, група целосно заборавена за време на пандемијата, враќањето на „локдаунот“ не значи само губење на работата, туку и пристап до здравствена заштита.
Кога првиот бран на коронавирус го погоди Стариот континент, многу земји целосно ја забранија сексуалната индустрија. Во исто време, услугите кои се од суштинско значење за проститутките – дистрибуција на кондоми, мобилни клиники, советници – ги затворија вратите и се преселија во виртуелната сфера.
Неодамнешна студија покажа дека поради намалениот пристап кон кондомите и здравствената заштита со короната, епидемиите и сексуално преносливите болести се на сила.
Во Норвешка, официјални претставници на Осло задолжени за грижа за сексуалните работници велат дека пандемијата го запрела или строго го ограничила пристапот до здравствена заштита и социјални услуги.
Во Унгарија, портпаролот на Здружението на унгарски сексуални работници наведува дека поради притисокот врз здравствениот систем на земјата, во моментов е скоро невозможно да се направат прегледи за сексуално преносливи болести, а овие скрининзи се задолжителни со цел работниците од сексуалната индустрија да добијат работни дозволи.
Во Германија, членка на здружението за сексуална индустрија, Маја Церес, вели дека многу работници во овој сектор останаа без здравствена заштита затоа што услугите што им беа достапни на оние без здравствено осигурување сега се затворени.
Трансродовите и сексуалните работници без постојан престој во Германија се соочуваат со уште покомплицирана ситуација. На многумина им е забрането да влегуваат во гостилници и не добиваат никаква помош од организации кои се грижат за сексуални работници.
Каспер Тејт од Проектот „Транс Сексворкерс“ вели дека финансиските проблеми што сексуалните работници – многумина мигранти, бездомници или и двете – се постојан проблем, но дека сега пандемијата целосно ги уништи и многумина ги повикуваат, затоа што немаат што да јадат .
„Бидејќи многу продавници се затворени, тие сега немаат пристап до бањи каде што можат да ги мијат рацете или вода за пиење. Многу луѓе не го разбираат тоа“, рече тој за „Политико“.
Иако многу од овие организации започнаа да работат повторно во текот на летото, барем во некоја форма, се стравува дека вториот бран ќе биде уште полош. Сега во Германија се воведени строги мерки за заштита и затворање, вклучително и официјално затворање на места каде работат сексуални работници.
Работата во сексуалната индустрија честопати е во правна неизвесност – не е официјално криминализирана, но нема пристап до државна поддршка и со тоа нема здравствено осигурување.
„Немате здравствено осигурување, немате пензија, немате вообичаени бенефиции како другите“, рече Емилика Заверуша, активист од Полска каде сексуалната работа е легална, но не е легитимна.
Во Германија, здравственото осигурување е задолжително, но околу 60.000 луѓе се без тоа – претежно оние кои се невработени или самовработени. Сексуалните работници спаѓаат во таа категорија и сега, со Ковид-19, прегледите и советувањето треба да се закажат преку Интернет или по телефон, а многу од нив немаат пристап до Интернет.
Тука постои уште еден проблем – недостаток на анонимност.
„Многу сексуални работници не сакаат да ги даваат своите телефонски броеви или мејл адреси затоа што се загрижени дека ќе дознаат кои се и што прават“, вели Церес.
Покрај тоа, работата во пандемија е опасна, физичкото дистанцирање не е можно, а за време на пандемијата, работата во оваа индустрија е криминализирана преку тајни бордели и бордели кои се кријат зад фризерски салони, салони за убавина, за масажи…
„Првиот бран турна многу сексуални работници во егзистенцијална криза. Сега, со вториот, немам претстава како ќе го преживеат“, рече Церес.