Интервјуто на Опра Винфри со Меган Маркл и принцот Хари крена прашина низ целиот свет, а она што тие го раскажуваа беше главна тема со денови.
Тие отворено зборуваа за кралското семејство, а Меган во еден момент призна дека имала самоубиствени мисли кога била бремена со Арчи.
Таа подоцна се осврна на расизмот што наводно го доживеала заедно со нејзиниот син. После некое време, им се придружи принцот Хари, кој призна дека не е во добри односи со неговиот постар брат Вилијам и неговиот татко, принцот Чарлс. Тој се сети и на неговата покојна мајка Дијана, за која верува дека ќе биде згрозена, лута и тажна за сè што се случува.
Експерт за психологија, психотерапевт, консултант и лиценциран тренер за проценка и развој на човечки ресурси, Борис Блажиниќ даде стручна анализа на ова интервју.
Луѓето се прашуваат што им требаше … Сега конечно се ослободени, па се поставува прашањето зошто го направија ова. Тој вид на вистина е многу сомнителен, па се поставува прашањето колку беше искрено интервјуто. Луѓето обично велат дека во бајките жабата може да стане принц, но овој пат може да се каже дека Меган направила жаба од принц.
МЕГАН НАПРАВИ ЖАБА ОД ПРИНЦ
– Меган е таа што ја води играта. Сепак, за да ги разбереме однесувањето и чувствата воопшто, треба да влеземе во нивниот карактер, за кој може да се суди на нивните јавни настапи, па затоа сè треба да се земе со резерва. Тие се буквално фигурите кои ја водеа играта. Треба да се погледне животниот пат на секој од нив. Хари е принц на кого му е дадена кралска титула по раѓање. За жал, тој беше резервиран од самиот почеток – инфериорен во однос на неговиот брат Вилијам, и надмоќен од сите други.
– Најболна за него беше смртта на неговата мајка, принцезата Дијана. Тој е ентузијаст, авантурист, човек желен за слобода, среќа и стимулација. Неговиот начин на живот покажа дека тој е дворски бунтовник кој го живеел животот во потполност. Правеше глупости, се соблече – водеше начин на живот што не покажуваше дека е принц. Тој сакаше сè, но не и правилата. Тој сакаше да биде свој и среќен. Овој тип на карактер избегнува лишување од среќа. Тој се плашеше од страдање и тага, кои ги потисна, и тоа остави голем белег. Токму тоа влијаеше на неговата ментална состојба.
Од него се очекуваше да биде кул. Одењето во војска и страдањата што ги доживеа таму му овозможија да започне да зборува за проблемите со менталното здравје. После тоа, дојде Меган. Таа беше неговата поддршка. И двајцата се позитивни, насочени кон иднината. Таа е добар тактичар, додека тој има стратегија. Како што се гледа на интервјуто, таа никогаш не била прифатена од семејството и кралицата. Интересно е и тоа што не беше прифатена ниту неговата мајка. Ова е токму она што покажува дека тој пронашол некој сличен на неговата мајка.
МЕГАН САКА УСПЕХ!
За разлика од Хари, кој страда од синдром на Петар Пан ( човек кој воопшто не сака да порасне), Меган е поинаква. Таа веќе како девојче знаеше дека сака да биде актерка, сакаше успех и достигнување. Со други зборови, таа беше гладна за успех, беше ангажирана во хуманитарна работа. Рано сфати колку е важно да се свртиме на личната иницијатива. Таа е жена која знае што сака. Хари за неа беше вистински пример за успех, се прилагоди на него, пристигна на теренот, но остатокот од семејството не ја прифати и тоа доведе до разочарување.
Ова интервју беше непотребно.Не очекуваа дека Хари ќе ја изгуби безбедноста. Во секој случај, играта продолжува.Ние луѓето сме зависни од добри чувства и ако не го добиеме тоа, тоа не е добро. На крајот на краиштата, Меган е актерка. Нејзиниот карактер е многу сличен на Доналд Трамп – тие се подготвени да го жртвуваат сопственото семејство, за да го добијат она што го сакаат. И, тоа може да биде штетно за оние околу нив.
ШТО Е СЛЕДНО?
Ова не се класични луѓе со класична работа. Да беа ‘обични луѓе’, веројатно ќе раскинеа бидејќи не секој може да го толерира ова. Од една страна, тој побегна во слобода, но ја изгуби својата безбедност. Постои голема можност тие да раскинат. Сега ќе има филтрирање помеѓу она што е пријатно и она што е непријатно. Таа ќе стори апсолутно сè за да стане победник и ќе биде интересно да видиме колку Хари ќе успее психички.. Од друга страна, ниту тој, ниту таа не знаат да бидат губитници, па тие може да останат во декларативен и лош брак. Целата нивна приказна е приказна што се случува во нашето соседство. Луѓето донесуваат одлука заснована врз впечаток и само подоцна ги „удира“ реалноста. На крајот, за жал, децата страдаат. Шекспир добро рече – ние сме актери, а животот е театар.