Брисел, односно Германија и Франција решија цврсто да го земат под своја закрила дијалогот Косово-Србија, сметајќи дека ситуацијата е запалива и може да излезе од контрола, а во исто време да го искористат фактот што Русија сега е „надвор на играта“ и има поважни грижи, така што една од невралгичните кризни точки во југоисточна Европа се реши кон западните узуси.
Германскиот канцелар Олаф Шолц и францускиот претседател Емануел Макрон најпрвин му испратија на Александар Вучиќ сугестивно писмо во кое нема премногу циркулации и дипломатски трикови кои секој може да ги толкува како што му одговара, а потоа најавија доаѓање на нивните искусни дипломатски „тешкаши“ Јенс Плетнер и Емануел Бон, како помош за специјалниот пратеник на ЕУ Мирослав Лајчак.
Како што пишува хрватски „Јутарњи“, сепак, многумина сметаат дека тие не се само „помош“, туку дуо што ќе даде тон и ќе ја заврши и заврши работата. Брисел сака тоа прашање да го стави на дело и потоа на сличен начин да се посвети на Босна и Херцеговина, како најексплозивна точка во Европа. Шолц и Макрон сакаат „целосна нормализација на односите меѓу Србија и Косово“ како еден од најважните елементи за безбедноста и понатамошната европска перспектива на овој дел од Европа. Во писмото кое најсилното европско дуо му го испрати на Александар Вучиќ му е сугерирано да „покаже максимална решителност“ и да биде „подготвен за тешки одлуки“, а тоа всушност може да се чита само на еден начин – кризата мора да се реши меѓусебно. признавање, можеби не формално, но Србија мора да ја прифати реалноста на независноста на Косово.
Сепак, како што пишува белградски „Данас“, Артан Бехрами, советник на поранешниот косовски претседател Хашим Тачи, вели дека косовскиот премиер Албин Курти „се откажал од предлогот за меѓусебно признавање на Белград и Приштина“. Имено, тоа очигледно се прави за да може Вучиќ полесно да ја претстави „загубата на Косово“ пред својата јавност.
Бехрами наведува дека новиот договор, кој нема да вклучува меѓусебно признавање, ќе биде постигнат за неколку месеци и дека заедно со Мирослав Лајчак, во неговото изготвување.
Двајцата најзначајни европски државници, Шолц и Макрон, истакнаа дека писмото го испратиле „во момент од клучно значење за безбедноста и стабилноста на Европа и особено на Западен Балкан“, што значи дека ја прогласиле резолуцијата на српско-косовскиот заклучи еден од најважните приоритети на бриселската политика на краток рок (немаат намера да го одолговлекуваат) и се разбуди од хибернацијата во која Европа беше сите овие години кога станува збор за тој проблем.
За возврат, Вучиќ, за да ја задоволи својата јавност, би можел да ја добие Заедницата на српските општини, но веројатно не на нивото и со овластувањата што тој би ги сакал – некаква Република Српска или федерализација на Косово – затоа што се вели дека Унијата на српските општини мора да биде во согласност со Уставот на Косово. Да потсетиме, Александар Вучиќ на крајот се согласи да ги признае косовските документи за идентификација на територијата на Србија, а Србите од Косово добија рок од два месеци да ги регистрираат своите автомобили на Косово со нивните регистарски таблички.
Француско-германските дипломатски „специјалци“, според аналитичарот на белградски „Блиц“, д-р Невен Цветиќанин, работеле на барање меѓународни договори како што е руско-украинскиот во Минск и договорот за иранската нуклеарна програма.
„Тоа се луѓе кои комуницираат со најважните светски лидери како Џо Бајден, Владимир Путин и Кси Џинпинг“, вели Цветичанин, па ова го покажува статусот што Емануел Макрон и Олаф Шолц му го дале на овој проблем, но и решеноста на Брисел да конечно завршете ја работата до крај и правилно.
Српскиот аналитичар смета дека Јенс Плетнер и Емануел Бон го разбираат поширокиот контекст на односите на овие простори и разбираат различни влијанија и локални фрустрации и се искусни, па можат одлучно да застанат во разговорот со Вучиќ и Курти и да го зауздаат нивниот радикализам и популизам. Двајцата наскоро ќе ги посетат Белград и Приштина каде, се претпоставува, ќе се појават пред локалните лидери со предлози кои би можеле да бидат „земи или остави“, но со акцент на „земи“ бидејќи нема да има многу простор за маневар за да се „остави“. Ставот на Брисел е јасен – Косово е независна држава и неговиот статус воопшто не е доведен во прашање и мора да се разговара во рамките на тие прерогативи и односи.
Дополнително, на Вучиќ отворено му беше кажано дека мора да се прилагоди на заедничката политичка и безбедносна агенда на ЕУ, што, пак, значи воведување економски санкции против Русија поради нејзината агресија врз Украина. Брисел веќе го губи трпението со одолговлекувањето и доцнењето на Вучиќ, но се претпоставува дека може да има некаков компромис, односно Србија ќе мора да воведе санкции кон Русија, но ќе се разговара кои и какви санкции Белград би можел да поддржи и прифати.