Предизвикувајте континуирани кризни состојби, преземајте активности за доведување на противникот во заблуда и постојано поткопувајте и ослабнувајте ги неговите позициии; Креирајте ситуации и наративи за да го доведете под сомневање интегритетот на лидерите што се ваша цел…, ова се само дел од препораките од „Прирачникот за офицери на советското разузнавање“ со озлогласените „посебни мерки“ (активные мероприятия) за агентите на КГБ од 60-тите години, што прочуениот Василиј Митрокин, пребеганиот дииректор на КГБ, во 1992 година им ги стави на увид на британското разузнавање, а потоа и на светот.
60 години подоцна препораките од прирачникот за агентите на КГБ си остануваат потполно исти, само што овој пат се проширени и надградени со алатките на новата ера како што се дигиталната и мобилната технологија. Со тоа руските техники на специјалната војна сега се комбинација од традиционалните конвенционални и неконвенционални операции преку мрежата за интернет комуникација за масовната офанзива за дејствување со интензивни кампањи за дезинформации, опфатени во изразите – хибридни закани или хибридна војна.
Списанието за европска безбедност и одбранбени прашања „Per Concordiam“ на Центарот Џорџ Маршал пренесува една прилично сеопфатна дефиниција за најновите форми на хибридното војување: „Хибридното војување претпоставува употреба на воени и невоени алатки во интегрирана кампања, дизајнирана да постигне изненадување, да ја искористи иницијативата и да добие психолошки и физички предности со користење на дипломатски средства; со софистицирани и брзи информации, електронски и сајбер операции; прикриени и повремено отворени воени и разузнавачки акции; како и со економски притисок“.
Оваа дефиниција за хибридно војување се разликува од претходните, бидејќи ги нагласува невоените методи на конфликт и, особено, информациската војна која цели на јавната перцепција, како клучна цел на современите конфликти.
Руската информациска војна се обидува да ги замагли границите меѓу вистината и лагата и да создаде алтернативна реалност. Ги искористува постоечките општествени слабости и ранливи точки во целните држави, се обидува да ослабне државните институции и го поткопува легитимитет на демократски избраните влади.
Целата колумна на следниот линк!