ЗНМ и Новинарскиот синдикат минатата недела излегоа на марш за одбрана на новинарското достоинство. Побараа да не ги тепаат и омаловажуваат. Побараа да подзабави агресивниот владин ПР. Побараа минимум услови за работа и пристојни плати. Сите тие барања се всушност крик за спас на професијата во изумирање (циниците би рекле одамна е мртва, барем во Македонија) – како протест на Greenpeace за спас на белиот тигар, или некој друг животински вид кој е во изумирање.
Јавниот простор одамна го имаат заземено „инфлуенсери“ кои успешно продаваат примитивизам, простаклук и неписменост, а имаат огромен број на следбеници – веројатно затоа што следбеничката толпа може да се поистовети, да се препознае себе си во тоа најниско ниво на примитивизам, скудност на мисла и израз, и сеирџиство. Се продава она што е ефтино – бофл. И не само што се продава, туку колку е пониска цената и повеќе бофл содржина што се нуди, толку подобро за инфлуенсерите и нивниот број на следбеници.
Секој стана новинар. Секој стана инфлуенсер. На секого му е достапно да сними видео со телефон, да импровизира некоја визба или шупа во некакво си милје за подкаст, и непречено да треска глупости. Без никаква одговорност, без никакви правила. Таа хипердемократизација на јавниот простор и медиумите, тоа Елдорадо, можеби и неизбежно доведе до хиперинфлација на вредностите. Независно дали некој имал идеја да се постигне тој краен ефект, или ефектот е несакана последица од сосема други мотиви за „хипердемократизацијата“.
Целата колумна на следниот линк!